| Popis: |
Memoari najvišeg četničkog oficira koji je preživeo rat. Pukovnik Velimir Piletić (Beograd 1906 – Pariz 1972) pridružio se četničkim odredima pukovnika Draže Mihailovića sredinom avgusta 1941. Upućen je u Istočnu Srbiju, gde je komandovao odredom, brigadom, korpusom i na kraju severoistočnim frontom. Nemci su tri puta ucenjivali Piletićevu glavu, ali je on ipak sve šume i planine Istočne Srbije čvrsto držao pod kontrolom. Najveći Piletićev vojni uspeh je blokada kompletne nemačke Crnomorske i Dunavske flote, izvedena u saradnji s rumunskom vojskom. Nemački komandant je s Piletićem pregovarao o predaji, ali je po naređenju iz Berlina ipak morao da potopi sve brodove, kod Mihajlovca. Avgusta 1944. Piletić naređuje opšti napad na Nemce i oslobađa Istočnu Srbiju, držeći pritom komunističke paravojne formacije daleko od Dunava. Tako izvidnice Staljinove Crvene armije, umesto željenih partizanskih, u Srbiji najpre nailaze na odrede regularne vojske Kraljevine Jugoslavije. Po naređenju generala Draže Mihailovića Piletić tada odlazi u Bukurešt radi usklađivanja dalje akcije sa sovjetskim maršalom Tolbuhinom, ali Sovjeti ga hapse i on potom postaje sužanj zloglasne moskovske Lubjanke. Piletić daje izvanredan opis Lubjanke i čitavog komunističkog sistema mučenja. Ko to sve vidi – nije smeo da preživi. Velika je sreća po istoriju što je preživeo upravo Piletić – pobegavši prilikom transporta na gubilište u Beogradu – ne samo zbog svoje inteligencije i izvanredne moći zapažanja, već naročito zbog činjenice da je sve posmatrao sa strane i potpuno nepristrasno... Memoari pukovnika Velimira Piletića spadaju u red najboljih knjiga o komunizmu, kao i o oslobodilačkom i građanskom ratu 1941–45. Paralelna ispovest Piletićeve žene Olivere knjizi daje dimenziju prave antičke drame. Olivera je zbog muža robijala i u Hitlerovim, i u Staljinovim, i u Titovim zatvorima... |
