آسیب‌شناسی اجتماعی حاشیه‌نشینی کلانشهر تبریز با رویکرد توانمندسازی
| Autor: | حسین کریم زاده, عقیل خالقی, محمد ولائی |
|---|---|
| Jazyk: | perština |
| Rok vydání: | 2019 |
| Předmět: | |
| Zdroj: | توسعه فضاهای پیراشهری, Vol 1, Iss 2, Pp 15-34 (2019) |
| Druh dokumentu: | article |
| ISSN: | 2676-4164 2676-4172 |
| Popis: | تحقیق حاضر به بررسی مسائل و آسیب‌های اجتماعی حاشیه‌نشینی شهر تبریز با رویکرد توانمندسازی پرداخته است. از لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ ماهیت و روش از نوع توصیفی- تحلیلی بوده است. برای جمع آوری دادهها و اطلاعات از مطالعات کتابخانهای و میدانی و تکنیک‌های روش مشارکتی شامل مشاهده، مصاحبه، بحث گروهی و غیره استفاده شده است. قلمرو مکانی تحقیق، مناطق حاشیهنشین کلانشهر تبریز (دوره ایچی، قربانی، سیلاب، حیدرآباد و پاتوق) بوده است. مناطق مورد مطالعه طبق سرشماری سال 1395 دارای 309581 نفر جمعیت بوده است که براساس فرمول کوکران 383 نفر برای انجام تحقیق به عنوان نمونه آماری انتخاب شده است. انتخاب افراد در محلات به روش تصادفی ساده انجام شد. جهت تجزیه و تحلیل دادهها و اطلاعات از مدل‌سازی معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج نشان داد اکثر خانواده‌های حاشیه‌نشینی شغل رسمی برای تأمین معاش خود ندارند و چون این افراد عموماً فاقد مهارت و تخصص و سرمایه‌گذاری هستند، به مشاغل کاذب و بعضاً مجرمانه مثل دست‌فروشی، کوپن‌فروشی، تکدی‌گری، خریدوفروش مواد مخدر و مشروبات الکلی روی می‌آورند. وجود خرده‌فرهنگ‌های خاص باعث شده جذب فرهنگ‌های شهری نشده و نیز فقر فرهنگی امکان نفوذ در آن‌ها را برای اجرای برنامه‌های مختلف اجتماعی همچون بهداشت و تنظیم خانواده و غیره مشکل می‌سازد. از عوامل گرایش به اعتیاد، فقر، بیکاری، فقدان برنامه صحیح جهت پرکردن اوقات فراغت، نابرابری‌های اقتصادی و اجتماعی و در دسترس بودن مواد مخدر را می‌توان نام برد. همچنین نتایج معادلات ساختاری نشان می‌دهد «ترک تحصیل به خاطر فقر اقتصادی»، «سطح سواد پایین» و «فقدان مراکز فرهنگی، تفریحی» مهم‌ترین آسیب‌های اجتماعی حاشیه‌نشینی بوده است. ترکیب این سه عامل آسیب‌های جدی دیگری نظیر «اعتیاد»، «نبود شغل رسمی» و «اشتغال کاذب» را باعث شده است. |
| Databáze: | Directory of Open Access Journals |
| Externí odkaz: |
|