ااثر بستر کاشت و تنش شوری بر فامیل‌های نیمه خواهری متحمل به خشکی چغندرقند
| Autor: | سمر خیامیم, حمید نوشاد, محسن آقایی زاده |
|---|---|
| Jazyk: | perština |
| Rok vydání: | 2024 |
| Předmět: | |
| Zdroj: | تنش های محیطی در علوم زراعی, Vol 17, Iss 1, Pp 105-119 (2024) |
| Druh dokumentu: | article |
| ISSN: | 2228-7604 2383-3084 |
| DOI: | 10.22077/escs.2023.5461.2152 |
| Popis: | در مطالعات گلخانه‌ای تنش شوری لازم است محیط کشت علاوه بر داشتن ثبات هدایت الکتریکی، از نظر اقتصادی نیز مقرون به صرفه باشد تا در غربالگری ژرم پلاسم بتوان از آن‌ها استفاده کرد. از طرفی با وجود مکانیزم‌های مشترک بین تنش‌هایی مثل خشکی و شوری، می‌توان از ژرم‌پلاسم متحمل به خشکی برای تولید ارقام متحمل به این تنش‌ها استفاده کرد. لذا دو آزمایش به صورت مجزا طراحی شد. آزمایش اول به صورت فاکتوریل با سه فاکتور در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. فاکتور اول شامل 1) خاک لومی 2) پرلیت با محلول هوگلند، 3) آبکشت با هوگلند بود. فاکتور دوم تیمار شاهد (آب نرمال منطقه) و سطح شوری 16 دسی زیمنس بر متر، و فاکتور سوم شامل دو ژنوتیپ حساس و متحمل به شوری چغندرقند بود. در آزمایش دوم، تعداد 17 ژنوتیپ در بستر پرلیت با محلول هوگلند درشرایط شاهد و شور به ترتیب با هدایت الکتریکی یک و 16 دسی زیمنس بر متر با چهار تکرار مورد آزمون قرار گرفت. در شرایط تنش شوری، مقدار عملکرد گیاه در بستر خاک کمتر از پرلیت و آبکشت بود زیرا خاک در اثر تنش شوری حدود شش برابر و پرلیت حدود دو برابر نسبت به شرایط شاهد، شور شدند. بیشترین مقدار عملکرد به مقدار 3.31 گرم در بوته از محیط آبکشت بدست آمد اما در شرایط شور این تیمار با پرلیت در گروه مشترک قرار گرفت. در آزمایش دوم، بر همکنش شوری در ژنوتیپ بر اکثر صفات کمی و کیفی معنی‌دار بود. در مجموع ژنوتیپ‌های HSF-91018، HSF-91040، HSF-92870، HSF-92881 و HSF-92884 بر اساس کلیه صفات و شاخص تحمل به تنش، به عنوان منابع ژنتیکی متحمل به شوری شناسایی شدند |
| Databáze: | Directory of Open Access Journals |
| Externí odkaz: |
|