Prowizja kanoniczna na urząd proboszcza
| Autor: | Radosław Wnuk |
|---|---|
| Jazyk: | German<br />English<br />Spanish; Castilian<br />French<br />Italian<br />Polish |
| Rok vydání: | 2016 |
| Předmět: | |
| Zdroj: | Kościół i Prawo, Vol 5, Iss 1, Pp 95-117 (2016) |
| Druh dokumentu: | article |
| ISSN: | 0208-7928 2544-5804 |
| DOI: | 10.18290/kip.2016.5.1-6 |
| Popis: | Prowizja kanoniczna na urząd proboszcza jest aktem prawnym. W KPK/83 zawarto dwie jej formy: niezależną oraz zależną. Ta druga dotyczy przede wszystkim kleryckich instytutów życia konsekrowanego oraz kleryckich stowarzyszeń życia apostolskiego (kan. 523; 682 § 1). Ustawodawca kodeksowy postawił prowizji kanonicznej konkretne wymogi. Kompetentnym podmiotem do jej dokonania z zasady jest biskup diecezjalny (kan. 523; 525). Kandydat na urząd musi trwać we wspólnocie z Kościołem (kan. 149 § 1), posiadać święcenia prezbiteratu oraz inne przymioty, o których w kan. 521. Do ważności prowizji konieczny jest wakans powierzanego urzędu (kan. 153). Prowizja obejmuje trzy akty: wyznaczenie osoby, nadanie tytułu i objęcie urzędu. Wyznaczenie osoby dokonuje się w sposób nieskrępowany (przy prowizji niezależnej) albo poprzez prezentację lub wybór (przy prowizji zależnej). Nadanie tytułu może być swobodne lub konieczne, w zależności od rodzaju prowizji. Rzeczywiste nabycie kompetencji właściwych proboszczowi następuje wraz z objęciem urzędu. Powierzenia urzędu duszpasterskiego nie należy odkładać bez ważnej przyczyny (kan. 151). Ponadto, powierzenie powinno być dokonane na piśmie w celach dowodowych (kan. 156). |
| Databáze: | Directory of Open Access Journals |
| Externí odkaz: |
|