اثر آنتیبیوتیک، ساکارز و زغال فعال بر کنترل آلودگی باکتریایی، اندامزایی و قهوه‌ای شدن در کشت مریستم انتهایی نخل خرما (Phoenix dactylifera L.)
| Autor: | معصومه اسکندری, پیام پورمحمدی, خلیل عالمی سعید |
|---|---|
| Jazyk: | perština |
| Rok vydání: | 2020 |
| Předmět: | |
| Zdroj: | زیست‌شناسی کاربردی, Vol 33, Iss 2, Pp 9-19 (2020) |
| Druh dokumentu: | article |
| ISSN: | 2251-7901 2538-2187 |
| DOI: | 10.22051/jab.2020.26733.1310 |
| Popis: | در این تحقیق تأثیر آنتیبیوتیکهای سفوتاکسیم و کلرآمفنیکل بر آلودگی باکتریایی و قهوه‌ای شدن ریزنمونه‌های نخل خرما مورد بررسی قرار گرفت همچنین اثر غلظتهای مختلف ساکارز و زغال فعال بر اندامزایی و قهوه‌ای شدن ریزنمونه‌های این گیاه ارزیابی شد. در بخش اول این آزمایش مریستم انتهایی ساقه نخل خرما رقم استعمران، در محیط کشت MSحاوی سطوح مختلف آنتی بیوتیکهایکلرآمفنیکل و سفوتاکسیم قرار گرفتند. در آزمایش دوم تأثیر سطوح مختلف ساکارز (g L-150، 40 و 30) و سطوح زغال فعال (g L-1 2 و 5/0) بر روی اندام زایی و قهوه ای شدن ریزنمونه های مریستم مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد در تیمارmg L-1 100 کلرآمفنیکل کمترین میزان آلودگی وجود دارد و با افزایش غلظت آنتیبیوتیکهای سفوتاکسیم و کلرآمفنیکل در محیط کشت، قهوه‌ای شدن ریز نمونه‌ها افزایش می‌یابد و بیشترین میزان قهوه ای شدن در محیط کشت حاوی mg L-1 100 سفوتاکسیم و mg L-1 100 کلرآمفنیکل رخ میدهد. ، نتایج همچنین نشان داد غلظتهای 30 و 40 گرم در لیتر ساکارز تفاوت معناداری از نظر القای اندامزایی کالوسها با یکدیگر ندارند، ولی در غلظت 50 گرم در لیتر ساکارز میزان اندامزایی به‌طور مشخصی کاهش یافت. در مجموع با توجه به نتایج بدست آمده استفاده از آنتی بیوتیک سفوتاکسیم در کشت بافت خرما توصیه نمیشود. غلظت mg L-1 100 آنتیبیوتیک کلرآمفنیکل علاوه بر کاهش میزان آلودگی باکتریایی، منجر به افزایش معنی دار قهوه ای شدن ریز نمونه ها نیز نمیشود. همچنین غلظتهای بالای ساکارز منجر به کاهش اندامزایی در کشت بافت خرما میشود. |
| Databáze: | Directory of Open Access Journals |
| Externí odkaz: |
|