| Popis: |
21. yüzyıl teknoloji ve rekabetin öne çıktığı, ürün ve hizmetlerin farklılaştığı, sınırların ortadan kalktığı global bir dünya düzenini beraberinde getirmiştir. Özellikle yüzyılın üçüncü çeyreğinden sonra teknolojide yaşanan hızlı gelişim tüm dünyadaki şirketleri ve insanları etkilemiştir. İş yapma biçimleri, üretim şekilleri, pazarlama anlayışı, ihtiyaç ve beklentilerin değişmesi çalışma hayatında geri dönülemez bir yapı oluşturmuştur. Bu yeni süreçte uzaktan çalışma, tele çalışma, kısmı çalışma, esnek çalışma gibi kavramlar iş hayatına girmiştir. Özel sektörde yaygınlıkla uygulanan bu sistemler Türk kamu sisteminde 2020 yılına kadar fazla görülmemiştir. Covid-19 kapsamında kamu çalışanlarına yönelik alınan tedbirlerle birlikte esnek çalışma sistemlerine geçilmiştir. Kamuda ilk kez uygulanan bu sistemin çalışma hayatına etkileri araştırmanın ana unsurunu oluşturmaktadır. Çalışmanın bir sonraki olası pandemi ya da benzer süreçlerde esnek çalışma uygulamalarına katkı sağlayacağı düşünülmektedir. Bu araştırmanın amacı esnek çalışma, covid-19 fobisi ve örgütsel yabancılaşmanın yaşam doyumu üzerine etkisini tespit etmektir. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Avşar yerleşkesinde bulunan idari personeller araştırmanın ana kütlesini oluşturmaktadır. Araştırma alan çalışmasıyla desteklenmiştir. Çalışmada nicel araştırma yöntemi kullanılmış olup, veriler anket tekniği ile toplanmıştır. Araştırmada yerli ve yabancı literatür incelenerek oluşturulan hipotezler, SPSS 25.0 paket programı ile güvenirlik, faktör, korelasyon ve regresyon analizleri yapılarak test edilmiştir. Çoklu regresyon analiz sonucunda ana model istatistiki olarak anlamlı bulunmuştur. Ancak basit regresyon analizine göre covid-19 yaşam doyumunu etkilemezken, esnek çalışma pozitif yönde, örgütsel yabancılaşma ise negatif yönde etkilemektedir. Çalışmada farklı bir bakış açısı ile esnek çalışma-yaşam doyumu arasındaki ilişkide örgütsel yabancılaşma ve covid-19 fobisinin aracılık etkisi de incelenmiştir. |
