| Popis: |
Celem artykułu jest refleksja nad skutecznością szkolnej edukacji historycznej – zarówno z perspektywy współczesnej dydaktyki, jak i celów państw narodowych. Wychodząc z założenia, że edukacja historyczna jest i pozostanie domeną państw narodowych, w artykule dokonano porównania polskiego i niemieckiego modelu edukacji historycznej pod kątem realizacji jednego z głównych jej celów, jakim dla państwa narodowego jest kształtowanie pożądanej przez nie tożsamości obywateli. Zdaniem autora, oba analizowane modele mają słabe strony uniemożliwiające pełne osiągnięcie tego celu. Korekta słabości obu tych systemów edukacyjnych, przy jednoczesnej akceptacji narodowych różnic i odmiennych podejść dydaktycznych, wydaje się możliwa poprzez zastosowanie transnarodowego podejścia do edukacji. W tym celu zdefiniowane zostało pojęcie transnarodowego podejścia do edukacji, ujmowane nie jako nowa teoria dydaktyczna, ale jako celowy i refleksyjny dobór nauczanych treści z uwzględnieniem historii krajów sąsiednich. Podejście transnarodowe nie stoi tym samym w sprzeczności z narodowymi modelami edukacji, ale służyć może ich poprawie i dopasowaniu do wyzwań współczesnego świata. |
