Harmonia makrokosmosu w Syrachowym opisie ciał niebieskich (Syr 43,1-10)
| Autor: | Andrzej Piwowar |
|---|---|
| Jazyk: | German<br />English<br />Spanish; Castilian<br />Italian<br />Polish |
| Rok vydání: | 2017 |
| Předmět: | |
| Zdroj: | Verbum Vitae, Vol 31 (2017) |
| Druh dokumentu: | article |
| ISSN: | 1644-8561 2451-280X |
| DOI: | 10.31743/vv.1768 |
| Popis: | Syr 42,15 – 43,33 jest hymnem na cześć Stwórcy i Jego dzieła. Mędrzec wyraża w nim zachwyt nad stworzonym światem, który jest świadectwem wielkości, wszechmocy i piękna Boga. W 43,1-10 Syrach opisuje nieboskłon i ciała niebieskie (słońce, księżyc i gwiazdy). Tekst ten wyraża przede wszystkim ich niezwykłą wielkość i piękno. Jednak gdy wczytamy się dokładnie i wnikniemy głębiej w jego grecką wersję, to odkryjemy, że mówi on również o harmonii i ładzie w makrokosmosie, które z kolei świadczą o mądrości Stwórcy. Prezentacja księżyca (43,6-8) i gwiazd (43,9-10) wyraża wprost (explicite) powyższe prawdy. Natomiast w poetyckiej prezentacji firmamentu (43,1) i słońca (43,2-5) zawarte są one implicite, tzn. w znaczeniu słów takich, jak np. stereōma, oraz w zadaniach (funkcjach w świecie) przypisanych im przez Boga. |
| Databáze: | Directory of Open Access Journals |
| Externí odkaz: |
|