Teologia pastoralna w okresie posoborowym (1965—1982)

Autor: Ryszard Kamiński
Jazyk: English<br />Polish
Rok vydání: 1983
Předmět:
Zdroj: Seminare, Vol 6 (1983)
Druh dokumentu: article
ISSN: 1232-8766
2450-1328
DOI: 10.21852/sem.1983.02
Popis: Na teologię pastoralną okresu posoborowego wpłynęły l zmiana w samym Kościele, przemiany w świecie, a w szczególności zmiany w mentalności i zainteresowaniach współczesnych ludzi, które do zawsze sprzyjaj wzrostowi religijnoci. Wszystko to wskazuje nie tylko na to. Tymczasowy Kościół realizuje swoją misję w coraz trudniejszych warunkach ale także, że obecna sytuacja wymaga poszukiwania adekwatnego conceptio teologii pastoralnej. W okresie posoborowym rozumiano teologię pastoralną tj różne sposoby. Dyskusje na temat jego koncepcji wciąż trwają. Teraz to różne podejścia do jej tematyki, rozwiązań i sposobów prowadzenia inwestycji brama. Istnieje kilka możliwych sposobów klasyfikacji pracy posoborowego pastora teolodzy. W artykule przyjęto podział na trzy odrębne nurty. Jeden to nurt eklezjologiczny, zapoczątkowany podczas soboru przez autorów Germ „Handbuch der Pastoraltheologie” i kontynuowane przez F. Klostermanna (gmina· zasada jedności), H. Schuster (problem Jezusa), J. Goldbrunner (zasada Wcielenia), C. Floristan, M. Useros i M. van Caster (interpretacja oj doświadczenie). Drugi nurt teologii pastoralnej dotyczy dyscypliny azajmujący się działalnością Kościoła. Podejście to zawdzięczamy S. Hiltnerowi i jej kontynuatorami są R. Zerfass i M. Levebre. Różne posoborowe koncepcje teologii pastoralnej mają pewne cechy wspólnie. Zgadzają się w postrzeganiu teologii pastoralnej jako odrębnej teologii dyscypliny, z własną tematyką i metodami. zajmuje teologia pastoralna istotę Kościoła jako punkt wyjścia i ma na celu nie tylko analizę działalności Kościoła, ale także na jej doskonalenie. pastorze! teologiczny refleksja ma charakter interdyscyplinarny. Opiera się na dialogu z innymi teologami dyscypliny i te z nauk humanistycznych, które zajmują się działalnością człowieka. Często przywoływane dyscypliny humanistyczne to: antropologia, psychologia, socjologia, językoznawstwo, nauka o mediach, prakseologia, cybernetyka i futurologia. Niektóre z nich są przydatne w analizie sytuacji, inne w planowaniu fazie, a niektóre w opracowywaniu strategii działania Kościoła. pastorze! teologia korzysta z wyników tych dyscyplin, interpretując je teologicznie.
Databáze: Directory of Open Access Journals
Externí odkaz: