| Autor: |
علیرضا میرکمالی, امین حاجی وند, علی نباتی |
| Jazyk: |
perština |
| Rok vydání: |
2021 |
| Předmět: |
|
| Zdroj: |
امنیت ملی, Vol 11, Iss 39, Pp 377-404 (2021) |
| Druh dokumentu: |
article |
| ISSN: |
2538-3329 |
| Popis: |
در عصر حاضر، بسیاری از نظام‌های حقوقی در راستای حمایت از منافع و امنیت ملی مبادرت به جرم انگاری تروریسم و اقسام نوین آن نموده اند. یکی از اقسام نوین تروریسم که از پیچیدگی‌های خاصی برخوردار است، تروریسم زیست‌محیطی است که شامل بیوتروریسم و آگروتروریسم می شود. نظام حقوقی ایران نیز در جهت مبارزه با تروریسم زیست‌محیطی برخی از مصادیق آن را ذیل جرم افساد فی‌الارض مطرح نموده است. امروزه این به عنوان یک حقیقت غیرقابل انکار است که کشور ایران نیز در بسیاری از موارد قربانی بیوتروریسم و تروریسم زیست‌محیطی واقع میشود، از این رو مسئله صلاحیت دادگاه‌های ایران برای مقابله با این پدیده و به مجازات رسانیدن مرتکبین آن ها مطرح می شود، علی‌الخصوص که تروریسم زیست‌محیطی در نظام حقوقی ایران مبتنی بر یک جرم حدی است و در بحث صلاحیت ها با پیچیدگی ها و دشواری های خاصی مواجه خواهیم بود که این پژوهش فروض مختلف صلاحیت دادگاه‌های ایران را برای رسیدگی به بیوتروریسم با روش توصیفی-تحلیلی بررسی کرده و این نتیجه حاصل شده که با توجه به عدم پوشش ماده 286 قانون مجازات اسلامی در خصوص همه مصادیق تروریسم و مشکلات اجرایی مواد 3 تا 9 قانون مجازات، نظام حقوقی ایران باید تروریسم زیست‌محیطی، بیو تروریسم و آگروتروریسم را به عنوان جرم مستقل تعزیری، جرم انگاری و صلاحیت های مدنظر را در قانون مخصوص به خود بیان دارد؛ آنچه که قبلا در لایحه مبارزه با تروریسم در خصوص کلیه جرایم تروریستی مطرح شده بود که نمود اجرایی پیدا نکرد. |
| Databáze: |
Directory of Open Access Journals |
| Externí odkaz: |
|
