| Popis: |
W artykule autor porusza problematykę organizacji i funkcjonowania unijnych mechanizmów ochrony ludności z uwzględnieniem ich rozwoju na przestrzeni lat. Te rozwiązania służą ułatwieniu podejmowania działań na wypadek zagrożeń godzących w życie, zdrowie, mienie, infrastrukturę i środowisko naturalne. W ramach utworzonego Unijnego Mechanizmu Ochrony Ludności państwa członkowskie mogą otrzymać wsparcie w przeciwdziałaniu i zwalczaniu negatywnych następstw zagrożeń, realizowane w trzech płaszczyznach: strategicznej, operacyjnej i taktycznej. Współpraca wielostronna państw oparta jest na zasadach pomocniczości, współdziałania i interoperacyjności, co wspiera Komisja Europejska, ale także uwzględniono autonomiczność decyzji poszczególnych państw i dobrowolności w zakresie udziału i określenia potencjału zaangażowania. Mechanizmy na rzecz szeroko rozumianej ochrony ludności ewoluowały na przestrzeni lat, począwszy od roku 1985. Obecny kształt Unijnego Mechanizmu Ochrony Ludności daje możliwości współpracy koncepcyjnej i wykonawczej, wsparcia finansowego na potrzeby działań ratowniczych i ochronnych, uwzględnia także możliwą operacyjność poza granicami UE. |
