تفسیر هایدگر از فرونسیس در کتاب سوفیست افلاطون با نگاهی به کتاب هستی و زمان
Autor: | مریم صمدیه, مجید ملایوسفی |
---|---|
Jazyk: | perština |
Rok vydání: | 2021 |
Předmět: | |
Zdroj: | Ta̓ammulāt-i Falsafī, Vol 11, Iss 26, Pp 163-191 (2021) |
Druh dokumentu: | article |
ISSN: | 2228-5253 2588-3615 |
DOI: | 10.30470/phm.2020.124226.1773 |
Popis: | هایدگر در کتاب سوفیست افلاطون، به تفسیر کتاب ششم اخلاق نیکوماخوس ارسطو و به ویژه مبحث فرونسیس پرداخته است. وی در این کتاب به پنج نحوهی کشف و گشودگی دازاین یعنی اپیستمه، تخنه، سوفیا، نوس و فرونسیس میپردازد. وی «اپیستمه و سوفیا» را از سنخ نحوهی معرفتی و «فرونسیس و تخنه» را از سنخ نحوهی حسابگر نفس دازاین دانسته است. در واقع هایدگر پنج فضیلت عقلانی ارسطو را به عنوان نحوههای کشف و گشودگی دازاین معرفی میکند. وی سوفیا را به عنوان بالاترین نحوهی معرفتی و فرونسیس را به عنوان بالاترین نحوهی حسابگر دانسته است. لازم به ذکر است که هایدگر در نهایت فرونسیس را به جهت توجه در عمل به عنوان بالاترین نحوهی کشف و گشودگی دازاین معرفی نموده است. از سوی دیگر در کتاب هستی و زمان در مباحث مربوط به دازاین و بویژه مناسبات دازاین با دازاینهای دیگر، میتوان به فرونسیس به عنوان نحوهای از وجود دازاین پی برد. در واقع نحوهی وجود اگزیستانسیال دازاین همان نحوه وجود فرونتیک است. نکته قابل توجه در نوشتار حاضر این است که هایدگر در کتاب سوفیست افلاطون همان تفسیری را از فرونسیس ارائه داده که در کتاب هستی و زمان وی قابل برداشت است. در واقع هایدگر برای بیان فرونسیس به وجود اگزیستانسیال دازاین اشاره و در نهایت نحوه رفتار اصیل را در عمل بر اساس ندای وجدان دانسته است؛ همان چیزی که در سوفیست افلاطون به عنوان وجدان فراموش نشدنی تعبیه شده است. |
Databáze: | Directory of Open Access Journals |
Externí odkaz: |