| Autor: |
حسن بادینی, محمود جعفری چالشتری |
| Jazyk: |
perština |
| Rok vydání: |
2018 |
| Předmět: |
|
| Zdroj: |
Majallah-i Huqūqī-i Biyn/al-milalī-i, Vol 35, Iss شماره 58 (بهار - تابستان), Pp 89-113 (2018) |
| Druh dokumentu: |
article |
| ISSN: |
2251-614X |
| DOI: |
10.22066/cilamag.2018.31684 |
| Popis: |
نفت، یکی از مهم‌ترین آلاینده‌های محیط‌زیست است که حمل‌ونقل آن، بیشتر از طریق دریا صورت می‌گیرد؛ لذا محیط‌زیست دریایی همیشه در معرض آلودگی است. با توجه به حوادث سالهای اخیر، جامعه جهانی بهتدریج اسناد بینالمللی را تهیه و تصویب کرده تا موضوع «مسئولیت ناشی از آلودگی نفتی» در دریا و نحوه جبران خسارت‌های واردشده معین شود. درعین‌حال، اسنادی هم تصویب شده که با «پیش‌بینی» و «الزام به رعایت استانداردهایی»، چه در حمل‌ونقل، چه در کشتی‌ها و عوامل آن‌ها، سعی در «پیشگیری» از وقوع حادثه یا همکاری در جهت «کاهش آثار زیان‌بار» آن دارد. این مقاله، ضمن طبقه‌بندی و معرفی اسناد بینالمللی در این حوزه، با مرور اجمالی آن‌ها، به تحلیل نقاط قوّت و ضعف و مقایسه این اسناد میپردازد و مقررات مربوط به نظام مسئولیت و پاسخ‌گویی را بررسی میکند. مهم‌ترین پرسش این است که در این ارتباط، چه اسناد و مقرراتی وجود دارد و کارکرد، ویژگی و کاستی هریک از آن‌ها چیست؟ محور بحث، «کنوانسیون مسئولیت مدنی» ۱۹۶۹ است که از اهمیت ویژهای برخوردار است، چرا که بسیاری دیگر از اسنادی که بعد از این تاریخ تصویب شده‌اند، ضمن حفظ اصول آن، بیشتر در جهت تکمیل نواقص کنوانسیون مذکور بوده‌اند. |
| Databáze: |
Directory of Open Access Journals |
| Externí odkaz: |
|
