تغییر تک نوکلئوتیدی 1800247rs پروموتر ژن استئوکلسین در بیماران مبتلا به کارسینوم مدولاری تیرویید
| Autor: | Jabar Lotfi, Mohammad Taghikhani, Marjan Zarif Yeganeh, Sara Sheikholeslami, Mehdi Hedayati |
|---|---|
| Jazyk: | perština |
| Rok vydání: | 2014 |
| Předmět: | |
| Zdroj: | مجله دانشکده پزشکی اصفهان, Vol 32, Iss 276, Pp 220-227 (2014) |
| Druh dokumentu: | article |
| ISSN: | 1027-7595 1735-854X |
| Popis: | مقدمه: کارسینوم مدولاری تیرویید توموری بدخیم با منشأ سلول‌های پارافولیکولار تیرویید می‌باشد. استئوکلسین مهم‌ترین پروتئین غیر کلاژنی استخوان است و ژن آن بر روی کروموزوم شماره‌ی 1 قرار دارد. پلی مورفیسم مهم در پروموتر ژن استئوکلسین در محل 298- (1800247rs) می‌باشد که در آن باز C به T تبدیل می‌شود. در این مطالعه، جهت بررسی حضور این پلی مورفیسم در بیماران مبتلا به کارسینوم مدولاری تیرویید، پروموتر ژن استئوکلسین مورد بررسی قرار گرفت. روش‌ها: تعداد افراد بیمار و سالم شامل 200 نفر بودند که 106نفر آنان را مرد و 94 نفر آنان را زن تشکیل می‌دادند (100 نفر بیمار یا مورد و 100 نفر به عنوان شاهد). میانگین سنی در جمعیت بیمار ٣/۱۱ ± 0/٣۵ سال و در گروه شاهد 8/۱٣ ± 0/٣۷ سال بود. DNA ژنومی نمونه‌ها پس از استخراج، به روش نمک اشباع/ پروتئیناز K با روش PCR-sequencing تحت مطالعه قرار گرفتند. داده‌ها با آنالیز آماری لجستیک رگرسیون و نرم‌افزار SPSS نسخه‌ی 16 با سطح اطمینان 95 درصد مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: در گروه مورد، فراوانی ژنوتیپی هموزیگوت CC 7 درصد، هموزیگوت TT 48 درصد و هتروزیگوت CT 45 درصد بود.در گروه شاهد، فراوانی‌های ژنوتیپی به شرح زیر بود: CC 8 درصد، TT 55 درصد و CT 37 درصد بود. در گروه مورد، فراوانی آللی C 5/29 درصد و فراوانی آللی T 5/70 درصد و در گروه شاهد فراوانی آللی C 5/35 درصد و فراوانی آللی T 5/64 درصد بود که از لحاظ آماری تفاوت معنی‌داری بین دو گروه مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: بین فراوانی آللی و ژنوتیپی در دو گروه بیمار و سالم تفاوت معنی‌داری دیده نشد، از این رو، پلی مورفیسم ذکر شده با بیماری ارتباطی ندارد و همچنین این تغییر تک نوکلئوتیدی، با بروز بیماری ارتباط ندارد. |
| Databáze: | Directory of Open Access Journals |
| Externí odkaz: |
|