| Popis: |
W artykule została poruszona problematyka realizowania ustawowo zaprojektowanego procesu usamodzielniania wychowanków opuszczających placówki opiekuńczo-wychowawcze typu socjalizacyjnego. Usamodzielnianie podopiecznych systemu pieczy zastępczej zarówno o charakterze instytucjonalnym. jak i rodzinnym, zostało ujęte głównie w dwóch aktach prawnych – ustawie o pomocy społecznej oraz ustawie o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej. Przechodzenie z placówki zapewniającej całodobową opiekę do samodzielnego prowadzenia gospodarstwa domowego stanowi dużą zmianę życiową, wpływając w znaczący sposób na dalszy przebieg życia usamodzielniającego się wychowanka. Artykuł stanowi głos w dyskusji dotyczącej przebiegu procesu usamodzielnienia, w szczególności skupia się na omówieniu niedoskonałości obecnych w ustawowych kryteriach i systemie wsparcia osób opuszczających instytucje opiekuńcze. Przebieg procesu usamodzielnienia w ujęciu praktycznym został przedstawiony na podstawie wybranych wyników badań ilościowych i jakościowych, w tym prowadzonych na potrzeby projektów realizowanych przez Gdańską Fundację Innowacji Społecznych, SOS Wioski Dziecięce oraz Fundację Robinson Crusoe. W niniejszej pracy odwołano się do teorii Michaela Lipsky’ego – Street level bureaucracy – która posłużyła do skonstruowania rekomendacji mających na celu łagodzenie lub niwelowanie niespójności pojawiających się w procesie usamodzielnienia, a które, poprzez swoje występowanie, mogą prowadzić do nierówności skutkujących pogorszeniem sytuacji życiowej wychowanków opuszczających instytucjonalną pieczę zastępczą. |
