کاربست فرجام در داستان‌های نوگرایانۀ بیژن نجدی
| Autor: | علی کشاورز قدیمی, جواد طاهری, لیدا نامدار |
|---|---|
| Jazyk: | Avestan<br />Arabic<br />Persian |
| Rok vydání: | 2022 |
| Předmět: | |
| Zdroj: | زبان و ادب فارسی, Vol 74, Iss 244, Pp 299-320 (2022) |
| Druh dokumentu: | article |
| ISSN: | 2251-7979 2676-6779 |
| DOI: | 10.22034/perlit.2022.47144.3120 |
| Popis: | پایان‌بندی از مباحث مهم روایت‌شناسی است. ابهام و ساختار پیچیدۀ داستان پست‌مدرن به تبعیت از فرم، به پایان‌بندی‌های مختلفی می‌انجامد که درک و دریافت نتایج برای مخاطب، گیج‌کننده و بهت‌آور است. در ادبیات‌داستانی‌نوین، بیژن‌نجدی با شکستن فرم و ساختار کلاسیک، اقدام به خلق آثاری نموده، که به انواع فرجام منتهی شده است که اشکال آن به صورت چرخشی یا دورانی، فرجام چندگانه، موازی یا هم‌سو، پایان بی‌پایان، کاذب، باز، قطعی، پیشنهادی و ... است. به‌کارگیری این تکنیک‌های‌نوین درپایان‌بندی‌های داستان توسط بیژن‌نجدی نه‌تنها به جذابیت و تنوع آثار او کمک قابل ملاحظه‌ای کرده است بل‌که نشان از خلاقیت‌هنری و توان بالای نویسندگی او دارد به گونه‌ای که در هر داستانش نمونه‌ای متفاوت از این اشکال دیده می‌شود. از این رهگذر، پژوهش حاضر با هدف تبیین انواع پایان‌بندی در رمان‌های پست‌مدرن نجدی، به روش توصیفی- تحلیلی، به مطالعه موردی داستان‌های دو مجموعه یوزپلنگانی که با من دویده اند- دوباره از همان خیابان‌ها می‌پردازد. |
| Databáze: | Directory of Open Access Journals |
| Externí odkaz: |
|