نقدی بر زیباییشناسی از دیدگاه سنتگرایان (فریتهوف شوان، بورکهارت، رنه گنون، کوماراسوامی و سید حسین نصر)
Autor: | رزا بهوند, فرناز قویونچی زاد, ندا درویشی |
---|---|
Jazyk: | English<br />Persian |
Rok vydání: | 2021 |
Předmět: | |
Zdroj: | هنر و تمدن شرق, Vol 9, Iss 34, Pp 29-34 (2021) |
Druh dokumentu: | article |
ISSN: | 2345-6612 2345-6620 |
DOI: | 10.22034/jaco.2021.300158.1212 |
Popis: | زیبایی بهعنوان جوهر هنر، همواره مورد توجه متفکران، هنرشناسان و فلاسفه بوده است. سنتگرایان نیز به زیباییشناسی بهطور مستقیم و گاه ضمنی، پرداختهاند. سنتگرایی، جریان فکری قرن بیستم میلادی در غرب است که توسط گنون، کوماراسوامی و شوان آغاز شد و با بورکهارت و در ایران با سید حسین نصر ادامه پیدا کرده است. در پژوهش پیش رو، با رویکردى شناختى، به بیان نظریاتی چند از فلاسفه و سپس به بیان آراء پنج تن از اندیشمندان سنتگرا، در امر زیباییشناسی پرداخته، آنگاه با فرض اینکه، آراء سنتگرایان در باب زیبایی، دارای ایهام و تناقضات آشکار همراه با منطقگریزی، بیان احساسی و عاری از واقعیت و حقیقت است، به نقد و ارزیابی این آراء و تفکرات پرداخته شده است. بهطورکلی، تعریفی که از زیبایی توسط فلاسفة عهد قدیم بیان شده، غالباً قائمبهذات بوده و توجه به امور محسوس دارد، و تعریف سنتگرایان از زیبایی، بیانی مبهم، احساسی و سرشار از تناقضگویی است که مصادیق آن را به معماری و سایر هنرها تعمیم دادهاند که حتی در موارد زیادی این تعریف به حاشیه رفته و دچار ایهام و ابهام نیز شده است؛ اما این مبحث که بسیاری از سنتگرایان زیبایی را به حقیقت تعبیر کردهاند، امری انکارناپذیر است. |
Databáze: | Directory of Open Access Journals |
Externí odkaz: |