„Dom Księży Polskich' w Truskawcu jako główny ośrodek wypoczynkowy duchowieństwa polskiego w latach 1923-1939
| Autor: | Stanisław Piekarski |
|---|---|
| Jazyk: | English<br />Polish |
| Rok vydání: | 2022 |
| Předmět: | |
| Zdroj: | Seminare, Vol 43, Iss 3 (2022) |
| Druh dokumentu: | article |
| ISSN: | 1232-8766 2450-1328 |
| DOI: | 10.21852/sem.2022.3.14 |
| Popis: | Z chwilą odzyskania przez Polskę niepodległości w 1918 roku zaistniała potrzeba uruchomienia frontu walki o zdrowie jej obywateli, w tym głównie o wyeliminowanie wszechobecnej gruźlicy. Odrodzonego państwa nie było stać na intensywne tworzenie systemu profilaktyki zdrowotnej poprzez budowanie infrastruktury leczniczej. W takich okolicznościach wiele domów wypoczynkowych, domów zdrowia, a nawet sanatoriów wznoszonych i utrzymywanych było w trybie dobrowolnych opodatkowań obywateli. Jeden z pierwszych tego typu ośrodków po zakończeniu I wojny światowej postanowili w 1922 roku utworzyć duchowni rzymskokatoliccy w Truskawcu. Swego rodzaju wzorem dla nich były trzy „Księżówki Polskie”, otwarte jeszcze przed 1914 roku, na terytorium zaboru austriackiego. Pierwszą diecezja tarnowska uruchomiła w 1897 roku przy ul Szkolnej w Zakopanem. Druga powstała w 1901 roku w Worochcie. W roli pomysłodawcy i „inwestora” wystąpiło powstałe w 1891 roku we Lwowie Stowarzyszenie Wzajemnej Pomocy Kapłanów. W roku 1910 otwarto podobną placówkę w Zakopanem. Była ona dziełem powołanego do życia również w 1891 roku Stowarzyszenia Domu Zdrowia dla Kapłanów, z siedzibą w Krakowie. „Księżówka” w Truskawcu zorganizowana w willach „Hospicjum” i „Maria-Helena” funkcjonowała do końca międzywojnia. |
| Databáze: | Directory of Open Access Journals |
| Externí odkaz: |
|