| Popis: |
Celem prezentowanego artykułu jest określenie roli i znaczenia tutorów w nauczaniu na odległość, a przede wszystkim w e-learnigu. Analiza literatury przedmiotu pokazuje, że o efektywności tej formy nauczania decyduje nie tylko dostęp do odpowiedniego sprzętu i oprogramowania, ale także czynnik ludzki. Dotyczy to interakcji między uczestnikami zajęć, jak również rozpoznania ich potrzeb, motywacji i monitoringu, za co najefektywniej może odpowiadać człowiek (human tutor), a nie maszyna. Tutor, jako towarzysz, przewodnik, opiekun merytoryczny czy personalny – nawet jeśli jest cyfrowym imigrantem – tworząc dobrą relację z podopiecznymi, staje się dla nich lampą i lustrem, oświetlając bezpieczną drogę, pokazując przebyty dystans, łączy światy. Doświadczenie tego typu wsparcia, obecne choćby na Uniwersytecie Otwartym, może być dostępne w coraz większym stopniu dla polskich uczniów bądź studentów. Ma to związek z procesem wdrażania tutoringu w polskim systemie oświaty oraz szkolnictwa wyższego, który stał się przedmiotem obserwacji naukowych autorki. |
