Wyrok w sprawie Volkswagen (C-343/19) – czy to już forum actoris?
| Autor: | Mateusz Dąbroś |
|---|---|
| Jazyk: | English<br />Polish |
| Rok vydání: | 2021 |
| Předmět: | |
| Zdroj: | internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny, Vol 10, Iss 4, Pp 83-96 (2021) |
| Druh dokumentu: | article |
| ISSN: | 2299-5749 2299-8837 |
| DOI: | 10.7172/2299-5749.IKAR.4.10.6 |
| Popis: | Na przestrzeni lat kwestią bardzo często rozstrzyganą przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej jest prawidłowa wykładnia art. 7 pkt 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z 12.12.2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych, a także jego wcześniejszych odpowiedników. Zwłaszcza pojęcie „miejsca wyrządzenia szkody” budzi rozliczne wątpliwości natury interpretacyjnej. Szczególnego wymiaru nabiera ta kwestia w ramach private enforcement of competition law – szkody z tytułu naruszenia prawa konkurencji mogą być bowiem wyrządzone, działaniem jednego sprawcy, różnym podmiotom w różnych miejscach. Wyrok TSUE w sprawie C-343/19 Volskwagen z dnia 9 lipca 2020 r. stanowi kolejną już odsłonę zmagań interpretacyjnych orzecznictwa unijnego z wymienionym wyżej przepisem i kolejną próbę dostosowania jego, dość lakonicznego, brzmienia do rozmaitych i skomplikowanych stanów faktycznych. Powstaje jednak pytanie, czy dokonana w ramach wymienionego wyżej wyroku wykładnia nie preferuje zanadto powodów-poszkodowanych i czy aby nie podąża w kierunku przyjęcia zasady forum actoris (właściwości sądu miejsca zamieszkania lub siedziby powoda) w ramach powództw z tytułu naruszenia prawa konkurencji. |
| Databáze: | Directory of Open Access Journals |
| Externí odkaz: |
|