Ochrona i promocja dziedzictwa kulturowego na przykładzie pieców chlebowych (piekarnioków)
| Autor: | Dorota Świtała-Trybek |
|---|---|
| Jazyk: | English<br />Italian<br />Polish<br />Russian<br />Ukrainian |
| Rok vydání: | 2023 |
| Předmět: | |
| Zdroj: | Perspektywy Kultury, Vol 40, Iss 1 (2023) |
| Druh dokumentu: | article |
| ISSN: | 2081-1446 2719-8014 |
| DOI: | 10.35765/pk.2023.4001.07 |
| Popis: | Piece chlebowe, wolno stojące, od XIX w. stanowiły charakterystyczny element zabudowy osiedli i kolonii robotniczych na Górnym Śląsku powstałych w związku z intensywnym rozwojem przemysłu. Piece te nazywane piekarniokami, piekarokami służyły przede wszystkim mieszkańcom do wypieku chleba i kołaczy drożdżowych. W okresie powojennym (od lat 50.) w związku z przemianami cywilizacyjnymi – pozbawione opieki i ochrony – zaczęły znikać ze śląskiego krajobrazu. Współcześnie tego typu przykładów architektury dziedzictwa poprzemysłowego pozostało niewiele. Dwa takie obiekty, pochodzące z początku XX stulecia, znajdują się w Rudzie Śląskiej. W latach dwutysięcznych przeszły gruntowną renowację. Jednemu przywrócono pierwotną funkcję, dziś jest ważnym obiektem promowania i upowszechniania śląskiego dziedzictwa materialnego i niematerialnego, atrakcją turystyczną, miejscem organizacji rozmaitych miejskich przedsięwzięć kulturalnych. Drugi obiekt został natomiast przemianowany na kapliczkę. |
| Databáze: | Directory of Open Access Journals |
| Externí odkaz: |
|