| Popis: |
W artykule przedstawiono sposób definiowania jednostek leksykalnych (w tym terminów gramatycznych) służących do opisu systemu języka polskiego zarejestrowanych w Thesaurusie Grzegorza Knapiusza (wyd. 1621, 1643, 1644) oraz Nowym dykcjonarzu Michała Abrahama Trotza (wyd. 1764). W badanym materiale znalazły się jednostki opatrzone definicjami synonimicznymi, posiadające ekwiwalenty lub rozbudowane definicje wyłącznie w językach obcych oraz leksemy bez polskich czy obcojęzycznych odpowiedników. Podjęta została próba odpowiedzi na pytanie, w jakim stopniu zgromadzona leksyka językoznawcza i sposób jej przedstawienia w obu słownikach mogą być przydatne w diachronicznych badaniach nad polską terminologią gramatyczną. |
