بررسی علم غیب ائمه(ع) در مکتب کلامی علامه طباطبایی و شاگردان وی
| Autor: | عصمت نیری, حسین قاسمی, محمد تقی دیاری بیدگلی |
|---|---|
| Jazyk: | English<br />Persian |
| Rok vydání: | 2016 |
| Předmět: |
ائمه(ع)
Philosophy of religion. Psychology of religion. Religion in relation to other subjects BL51-65 |
| Zdroj: | Pizhūhish/hā-yi Falsafī- Kalāmī, Vol 17, Iss 68, Pp 129-146 (2016) |
| Druh dokumentu: | article |
| ISSN: | 1735-9791 2538-2500 |
| DOI: | 10.22091/pfk.2016.637 |
| Popis: | یکی از مباحث مهم درباره علم غیب این است که: علم ائمه (ع) به جهان غیب مطلق و نامحدود است یا محدود؟ نکته مهم این است که در آیات و روایات، تعبیرات به ظاهر متفاوتی دیده می‌شود. در این بحث، علم غیب را طبق دلالت آیات و روایات و از منظر کلامی طباطبایی و شاگردان وی بیان می‌کنیم. غیب دارای مراتب و مراحلی است؛ مثل غیب از حواس مانند گذشته و آینده، علم کتاب، علم لدنی، علم به لوح محو و اثبات، لوح محفوظ، علوم خاص به خدا مثل زمان قیامت، و علم ذات به ذات. ادله علم غیب نیز بر دو قسم است: ادله عقلی و فلسفی که مبتنی بر قدرت و کمال نفس در اتصال به مبدأ عالی است؛ ادله نقلی که برخی علم به غیب را به طور کلی از غیرخدا نفی کرده‌اند و برخی علم را با شرایطی برای انبیا و اولیا ثابت می‌کنند. در جمع بین این دو دسته راهکارهایی عرضه شده است، از جمله: تقسیم علم به استقلالی و تبعی، لوح محفوظ و محو و اثبات، تفکیک بین معانی غیب و مانند آن. |
| Databáze: | Directory of Open Access Journals |
| Externí odkaz: |
|