وونرف؛ مؤلفه‌های منظر شهری در خیابان برای زندگی
| Autor: | مینو قره بگلو, فرناز خواجه سعید |
|---|---|
| Jazyk: | English<br />Persian |
| Rok vydání: | 2018 |
| Předmět: | |
| Zdroj: | منظر, Vol 10, Iss 43, Pp 42-51 (2018) |
| Druh dokumentu: | article |
| ISSN: | 2008-7446 2008-2169 |
| DOI: | 10.22034/manzar.2018.68625 |
| Popis: | در مبحث پیادهمحوری، فضای مشترک با هدف یکپارچگی وسایل نقلیه و مردم، به عنوان رویکردی انسان-محور در طراحی خیابان‌های شهری معاصر مطرح شده است. پدیده وونرف به معنای حیاط زندگی، معادل منطقه آرام ترافیکی و پهنه خانگی بوده که در پی تحقق فضای مشترک در مقیاس محله مسکونی است. وونرف، با هدف ایجاد محله‌ای امن و سرزنده و با اعمال محدودیت سرعت برای ماشین‌های عبوری محلی، ارتباط هم‌زیستی خودروهای شخصی و عابران پیاده را افزایش داده، به‌طوری‌که حق تقدم را برای عابران پیاده قائل بوده تا امکان حضور و حرکت آزادانه تمام افراد پیاده، به خصوص افراد سالخورده و کم‌توان جسمی-حرکتی در فضا را فراهم آورد و محدوده‌ای امن برای بازی کودکان در محله تأمین کند. وونرف به عنوان بخشی از منظر شهری در مقیاس محله، متشکل از مؤلفه‌های کالبدی-عملکردی، زیباشناختی و معنایی-مکانی منظر است و از نحوه ترکیب محیط انسان‌ساخت با محیط طبیعی بر اساس فعالیت‌های انسانی حاصل می‌شود، که از طریق انطباق نیازهای ارگونومیک، شخصیتی، اجتماعی و فرهنگی مردم در یک محله ویژه و بهره‌گیری از کلیه‌ی ابزارهای محیطی «فرم، عملکرد و معنا»، می‌تواند تجربیات حسی، ادراکی و شناختی لذت‌بخش برای ساکنان محل فراهم آورده و مجموع سطوح «حسی، فرمال و نمادین» در یک تجربه زیبایی‌شناختی با محوریت انسان و عابر پیاده، به لذت زیبایی‌شناختی ختم می‌شود. نهایتاً منظر شهری وونرف به عنوان پدیده‌ای عینی-ذهنی، با ارتقای سرزندگی، افزایش تعاملات اجتماعی و القای حس مکان در فضای ادغام شده پیاده، دوچرخه و سواره به عنوان فضای اشتراکی محله پیاده‌مدار دموکراتیک و زیست‌پذیر مطرح می‌شود که تداعی خیابان زندگی برای ساکنین خواهد بود. |
| Databáze: | Directory of Open Access Journals |
| Externí odkaz: |
|