اثربخشی استفاده از 'سامانه هوشمند تعلیق وزن دینامیک' بر توانایی عملکردی کودکان مبتلا به فلج مغزی و دیگر بیماری های دستگاه عصبی
| Autor: | رضا لطفی, حسن برمکی, محمد لطفی, حمید رضا کبروی, علیرضا شادمان, افسانه زینل زاده |
|---|---|
| Jazyk: | English<br />Persian |
| Rok vydání: | 2022 |
| Předmět: | |
| Zdroj: | Journal of Paramedical Science and Rehabilitation, Vol 10, Iss 4, Pp 7-19 (2022) |
| Druh dokumentu: | article |
| ISSN: | 2322-5238 2345-2730 |
| DOI: | 10.22038/jpsr.2022.60438.2312 |
| Popis: | هدف:راه رفتن یکی از پایه ای ترین نیازهای زندگی روزمره ی کودک است. حذف راه رفتن از زندگی کودک منجر به بروز عوارض مختلفی می شود. بنابراین، همواره در فرآیند توانبخشی کودکان مبتلا به فلج مغزی، فاز راه اندازی و راه رفتن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. امروزه با پیشرفت فناوری های موجود در زمینه ی توانبخشی، استفاده از تجهیزات جدید با تکیه بر علم روز دنیا جهت تسریع فرآیند راه رفتن، بسیار ضروری خواهد بود. هدف از انجام مطالعه ی حاضر، بررسی اثربخشی سامانه هوشمند تعلیق وزن دینامیک بر بهبود توانایی عملکردی و راهرفتن در کودکان مبتلا به فلج مغزی و سایر بیماری های دستگاه عصبی است.روش بررسی:یازده کودکان مبتلا به فلج مغزی، تأخیر رشد حرکتی و سایر بیماری های اکتسابی یا ژنتیکی دستگاه عصبی در مطالعه شرکت کردند. پیش از شروع مداخله، تست های عملکردی شامل پنج بار نشستن و بلندشدن بر روی صندلی، بلندشدن از حالت نشسته راه رفتن و برگشتن، تست بالا و پایین رفتن از پلهها و مقیاس تعادلی برگ از شرکت کنندگان گرفته شد. این تست ها همچنین پس از پایان جلسات دهم و بیستم نیز از شرکتکنندگان اخذ شد. دوره ی تمرینات، شامل 20 جلسه بود که در 10 جلسه ی ابتدایی، تمرین های عمومی و در 10 جلسه ی پایانی، تمرین های پیشرفته انجام میگرفت. مدت زمان هر جلسه تمرین 20 دقیقه در نظر گرفته شد. تمرین ها به وسیلهی سامانه هوشمند تعلیق وزن دینامیک انجام میگرفت. داده ها با استفاده از آزمون های رتبه علامتدار ویلکاکسون و آزمون Marginal Homogeneity و با نرمافزار SPSS در سطح معناداری 1/0 تحلیل شد.یافته ها:نتایج نشان داد که اختلاف معنادار در مقیاس تعادلی برگ میان ارزیابی در نوبت اول و سوم (P=0.003, m=12.364)، اول و دوم (P=0.003, m=8.636) و دوم و سوم (P=0.028, m=3.727) وجود دارد. در مورد تست های پنج بار نشستن و بلندشدن بر روی صندلی و بالا و پایین رفتن از پله ها اختلاف معنادار میان ارزیابی ها در نوبت اول و سوم و اول و دوم وجود دارد اما برای تست بلندشدن از حالت نشسته راه رفتن و برگشتن، اختلاف معنادار تنها میان ارزیابی های نوبت اول و سوم وجود داشت.نتیجه گیری:نتایج این مطالعه نشان داد که تمرین های انجام گرفته با سامانه هوشمند تعلیق وزن دینامیک، موجب بهبود توانایی های عملکردی و راه رفتن در کودکان شده است. |
| Databáze: | Directory of Open Access Journals |
| Externí odkaz: |
|