Imaginaire mélancolique et rhétorique sacrée dans La Dernière Semaine de Michel Quillian
| Autor: | Dariusz Krawczyk |
|---|---|
| Jazyk: | English<br />Polish |
| Rok vydání: | 2022 |
| Předmět: | |
| Zdroj: | Studia Litteraria Universitatis Iagellonicae Cracoviensis, Vol 2022, Iss 1, Pp 125-138 (2022) |
| Druh dokumentu: | article |
| ISSN: | 2084-3933 1897-3035 20843933 |
| DOI: | 10.4467/20843933ST.22.012.15600 |
| Popis: | Melancholia i retoryka kościelna w La Dernière Semaine Michela Quilliana W literaturze francuskiej końca XVI wieku melancholia jest bardzo silnie obecna. Nie stroni od niej nawet literatura religijna, czego dowodem jest bardzo popularny motyw vanitas oraz szeroko rozumiana literatura apokaliptyczna. Przekonanie o tym, że melancholia i religia są niekompatybilne, wydaje się więc błędne. Niniejszy artykuł podejmuje kwestię sposobu, w jaki retoryka kościelna wykorzystuje motywy (m.in. samotność, strach, rozpacz), figury (hypotypoza) i obrazy charakterystyczne dla dyskursu melancholijnego do wzmocnienia przekazu religijnego na podstawie eposu apokaliptycznego La Dernière Semaine (Ostatni tydzień) Michela Quilliana z 1596 roku. ABSTRACT Melancholic Imagination and Sacred Rhetoric in Michel Quillian’s La Dernière Semaine There are few areas of late 16th-century literature in France from which melancholy is absent. Religious literature does not escape it either, as testified by a very popular theme of vanitas. It is also evident in apocalyptic writing where religious rhetoric and melancholy meet. The French apocalyptic epics of the time take advantage of these possibilities to reinforce the effectiveness of the message. This article explores the melancholic landscapes in Michel Quillian’s La Dernière Semaine and considers the place that this imagery and these themes might have had in its author’s parenetic design and rhetorical choices. |
| Databáze: | Directory of Open Access Journals |
| Externí odkaz: |
|