Obraz powinien wychodzić poza ramy. Struktura „mis en abyme' dramatu Edmonda Rostanda i spektaklu Denisa Podalydèsa „Cyrano de Bergerac'
| Autor: | Łucja Demby |
|---|---|
| Jazyk: | English<br />Polish |
| Rok vydání: | 2014 |
| Předmět: | |
| Zdroj: | Kwartalnik Filmowy, Iss 87-88 (2014) |
| Druh dokumentu: | article |
| ISSN: | 0452-9502 2719-2725 02758563 |
| DOI: | 10.36744/kf.2395 |
| Popis: | W oparciu o analizę spektaklu, granego od 2006 r. w Comédie Française (z udziałem m.in. Andrzeja Seweryna), autorka omawia tzw. strukturę mis en abyme (efekty zwierciadlane, autotematyzm) Cyrana de Bergerac Edmonda Rostanda. Strukturę tę, wirtuozersko wręcz zwielokrotnioną przez autora na różnych płaszczyznach funkcjonowania utworu, można dostrzec już w samym dramacie. W spektaklu Denisa Podalydèsa (zainspirowanym filmem Jean-Paula Rappeneau Cyrano de Bergerac) zyskała ona jednak dodatkowy wymiar przez umieszczenie nad sceną ekranu i odniesienia do konwencji kina niemego. Analizując relacje przestrzenne i znaczeniowe, w jakie wchodzą dzięki temu zabiegowi teatr i film, Łucja Demby podkreśla, że obie sztuki są w gruncie rzeczy dwoma różnymi aspektami przedstawiania. W konkluzji autorka nawiązuje do refleksji Michela Foucault na temat „przedstawiania przedstawienia” w odniesieniu do obrazu Velázqueza Las Meninas. |
| Databáze: | Directory of Open Access Journals |
| Externí odkaz: |
|