Programowanie i wdrażanie funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności w Polsce, Republice Czeskiej i na Węgrzech – efekty i perspektywy
| Autor: | Joanna Szafran |
|---|---|
| Jazyk: | English<br />Polish |
| Rok vydání: | 2020 |
| Předmět: | |
| Zdroj: | Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny, Vol 82, Iss 1 (2020) |
| Druh dokumentu: | article |
| ISSN: | 0035-9629 2543-9170 |
| DOI: | 10.14746/rpeis.2020.82.1.17 |
| Popis: | Wśród państw tzw. wielkiej akcesji największymi beneficjentami polityki spójności są Polska, Republika Czeska i Węgry. Wykazywały one szereg podobieństw uwarunkowanych geopolitycznie i historycznie, niższy poziom rozwoju w relacji do UE-15 oraz rosnące zróżnicowania regionalne. Celem artykułu jest ocena skuteczności implementacji funduszy polityki spójności w kontekście niwelowania ich luki rozwojowej i zróżnicowań między regionami. Obejmuje on porównanie systemów programowania i zarządzania funduszami strukturalnymi i Funduszem Spójności w tych państwach w latach 2004–2006, 2007–2013 i 2014–2020 oraz perspektywę po 2020 r. Zmiany w priorytetach alokacji unijnych funduszy są związane z centralizacją ich systemów zarządzania (zwłaszcza na Węgrzech). Ograniczone efekty w konwergencji regionalnej wskazują, że głównymi beneficjentami polityki spójności są dynamicznie rozwijające się regiony stołeczne i metropolitalne, nie zaś najsłabiej rozwinięte. Słaba reprezentacja interesów regionów wynika z braku oparcia w silnej administracji publicznej i ograniczonej samodzielności finansowej. Podstawą analizy są dokumenty programowe, badania literaturowe, dane Eurostatu i urzędów statystycznych badanych państw. |
| Databáze: | Directory of Open Access Journals |
| Externí odkaz: |
|