| Autor: |
ندا مفتاح, محمدرضا ربیعی, غلام رضا روشن دل, سیما بشارت, علی جباری, شهریار سمنانی, رامین آذرهوش, نفیسه عبدالهی |
| Jazyk: |
perština |
| Rok vydání: |
1970 |
| Předmět: |
|
| Zdroj: |
مجله دانشگاه علوم پزشکی سبزوار, Vol 13, Iss 2, Pp 74-79 (1970) |
| Druh dokumentu: |
article |
| ISSN: |
2821-1375 |
| Popis: |
زمینه و هدف: ژن p53 یک ژن سرکوب کننده تومور است. پروتئین P53 محصول این ژن می باشد که از طریق آپوپتوز از تشکیل تومور و انتشار سلول هایی که از نظر ژنتیکی آسیب دیده اند، جلوگیری می کند. اختلال یا غیرفعال شدن پروتئین P53 به دلیل جهش این ژن، می تواند منجر به رشد کنترل نشده سلول ها و در نتیجه ایجاد سرطان شود. موتاسیون های ژن p53 منجر به تجمع پروتئین P53 در هسته های سلول های سرطانی می شود که با روش های ایمنوهیستوشیمیایی قابل ردیابی می باشد. به دلیل نیمه عمر کوتاه محصولات ژن p53 و طولانی بودن نیمه عمر انواع جهش یافته آن، پروتئینی که به وسیله رنگ آمیزی ایمنوهیستوشیمیایی ردیابی می شود، عمدتا از نوع محصولات جهش یافته ژن p53 هستند. این مطالعه برای بررسی تجمع این پروتئین در بیماران مبتلا به سرطان معده در شهرستان گرگان انجام شده است. مواد و روش ها: با مراجعه به بخش پاتولوژی بیمارستان پنجم آذر گرگان، اسامی بیماران مبتلا به سرطان معده طی سال های 82-76 استخراج شده (111 نفر) و بلوک های پارافینی این بیماران پس از برش میکروتومی با متد ایمونوهیستوشیمیایی از نظر وجود پروتئین P53 رنگ آمیزی شد. پس از ورود داده ها به رایانه با نرم افزار SPSS، برای بررسی ارتباط بین متغیرها از آزمون آماری مجذور کای استفاده شد. یافته ها: براساس یافته های این مطالعه بیشترین فراوانی به آدنوکارسینوم تعلق داشت (66.7 درصد). در 59.5 درصد این افراد پروتئین P53 به روش ایمنوهیستوشیمی در سلول مشاهده گردید. ارتباط آماری معنی داری بین سن، جنس و نوع هیستولوژیک تومور معده با پروتئین P53 پیدا نشد. نتیجه گیری: در این مطالعه میزان پروتئین P53 بالا بود اما ارتباط معنی داری با سایر متغیرها یافت نشد. پیشنهاد می گردد جهت بررسی ارتباط بین تجمع این پروتئین در سلول های سرطانی با متغیرهای دیگر در بیماران مبتلا، مطالعات بیشتری صورت پذیرد. |
| Databáze: |
Directory of Open Access Journals |
| Externí odkaz: |
|
