اثر سیستم‌های خاکورزی، روش کاشت و مقدار نیتروژن بر عملکرد کلزا (Brassica napus L.) و برخی از خصوصیات خاک در شرایط شالیزاری
| Autor: | محمد ربیعی, مجید مجیدیان, مسعود کاوسی |
|---|---|
| Jazyk: | perština |
| Rok vydání: | 2021 |
| Předmět: | |
| Zdroj: | Journal of Agricultural Science and Sustainable Production, Vol 31, Iss 1, Pp 221-237 (2021) |
| Druh dokumentu: | article |
| ISSN: | 2476-4310 2476-4329 |
| DOI: | 10.22034/saps.2021.12809 |
| Popis: | اهداف: این تحقیق بهمنظور بررسی اثر خاکورزی، روش کاشت و مقدار کود نیتروژن بر عملکرد دانه و برخی خصوصیات خاک در زراعت کلزا بهعنوان کشت دوم بعد از برنج انجام شد. مواد و روشها: آزمایشی به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار طی دو سال زراعی 97- 1395 در مزرعه پژوهشی مؤسسه تحقیقات برنج کشور در شهر رشت اجرا شد. در این آزمایش، سه شیوه خاکورزی شامل خاکورزی متداول (شخم برگردان‌دار در عمق 30- 25 سانتیمتر+ دوبار دیسک) ، کم خاکورزی (یک بار استفاده از روتیواتور تراکتوری در عمق 15-10 سانتیمتر) و بی خاکورزی به عنوان کرتهای اصلی در نظر گرفته شدند. علاوه بر این، دو روش کشت شامل کشت مستقیم و نشایی و چهار مقدار کود نیتروژن از منبع اوره بهمیزان، صفر، 100، 200 و 300 کیلوگرم در هکتار به صورت فاکتوریل در کرتهای فرعی منظور شدند. یافتهها: نتایج نشان داد که تیمار کم خاکورزی با 200 کیلوگرم نیتروژن در هکتار با کسب میانگین 3/4144 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد دانه را دارا بود. سیستم بی خاکورزی بیشترین وزن مخصوص ظاهری (58/1 گرم بر سانتی متر مکعب)، شاخص مخروطی (74/3 مگا پاسکال)، رطوبت خاک (13/72 درصد) و کمترین طول ریشه (65/20 سانتیمتر) و وزن ریشه (43/61 گرم در متر مربع) را دارا بود. تیمار بدون مصرف نیتروژن، کمترین مقدار نیتروژن خاک، کربن آلی، طول و وزن ریشه را به خود اختصاص داد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج، ترکیب کم خاکورزی با مقدار 200 کیلوگرم نیتروژن در هکتار در هر دو روش کشت، مستقیم و نشایی را به دلیل عملکرد دانه بالا میتوان جهت کشت کلزا در اراضی شالیزاری منطقه گیلان پیشنهاد نمود. |
| Databáze: | Directory of Open Access Journals |
| Externí odkaz: |
|