Klasik Dönem Osmanlı Kimliğinin Oluşumunda Psikopolitik ve Sosyal Psikotarihsel Süreçler
| Autor: | YILMAZ ODABASI, Hadiye, ARIBOĞAN, Deniz Ülke |
|---|---|
| Jazyk: | angličtina |
| Rok vydání: | 2021 |
| Předmět: | |
| Zdroj: | Volume: 31, Issue: 1 1-17 Siyasal: Journal of Political Sciences |
| ISSN: | 2618-6330 |
| Popis: | Traditional disputes on pre-modern Ottoman identity mostly revolve around the topic of “Is there a single Ottoman identity or various Ottoman identities?” Some researchers point out that the name “Ottoman” refers to the ruling class. On the other hand, some researchers mention a supra-religious and supra-ethnic unionist consciousness and the existence of an Ottoman identity as an umbrella of sovereignty. The basic argument of this paper is that the Ottoman Empire’s institutional structure and organization, which governed the group members’ contacts and connections in political, economic, cultural, and social life, provides a good setting for the formation of the dual identity paradigm. In the two big spaces of social life in the Ottoman society, commercial and agricultural life, social life organized by the waqf system from places of worship to educational institutions, and daily life and practices became collectivized to a large extent by preserving religious and ethnic sub-identities via common spaces such as bazaars and squares. Thus, these patterns established through social structures/relationship networks made it possible for the multi-characterized Ottoman subjects to socialize and to build a collective Ottoman upper identity. Objective representations such as the Ottoman Greek, the Ottoman Armenian, and the Ottoman Jew can be read as the most concrete indicators of dual identity formations in the Ottoman large group. Modern dönem öncesi Osmanlı kimliği üzerine yapılan geleneksel tartışmaların başında, “ortak bir Osmanlı kimliği olup olmadığı ya da birden çok Osmanlı kimlikleri mi bulunduğu” gelir. Bazı önde gelen araştırmacılar, Osmanlılık tabirinin yönetici kesimi karşıladığını kaydetmektedir. Bazı araştırmacılar ise dinler ve etnik gruplarüstü birliktenci bir bilinçten, bir egemenlik şemsiyesi olarak Osmanlılık kimliğinin varlığından söz etmektedir. Bu çalışmanın temel tezi, Osmanlı büyük grubunda siyasi, ekonomik, kültürel ve sosyal yaşamda grup üyelerinin temas ve ilişkilerini düzenleyen imparatorluk kurumsal yapı ve örgütlenmesinin, ikili kimlik modelinin gelişimine imkân sağlamış olduğudur. Zira Osmanlı toplumunda sosyal yaşamın iki büyük mekânında tarım, zanaat ve ticaret hayatı; ibadet yerlerinden eğitim kurumlarına kadar vakıf sistemiyle düzenlenen sosyal hayat; pazar, meydan gibi ortak mekânları ile ortak gündelik yaşam kültür ve pratiği büyük oranda dini ve etnik alt kimlikler korunarak kolektifleşmiştir. Böylece sosyal yapılar/ilişkiler ağıyla kurulan bu örüntüler, çoğul karakterli Osmanlı tebaasının sosyal uyumunu ve kolektif bir Osmanlı üst kimliğinin inşasını mümkün kılmıştır. Nitekim Osmanlı Rum’u, Osmanlı Ermenisi, Osmanlı Yahudisi gibi objektif temsiller, Osmanlı büyük grubundaki ikili kimlik oluşumlarının en somut göstergeleri olarak okunabilir. |
| Databáze: | OpenAIRE |
| Externí odkaz: |
|