Al-Samarqandī's Use of The Prophetic Hadīth in His Tuhfat al-Fuqahā
| Autor: | TIRABZON, Abdullah |
|---|---|
| Rok vydání: | 2016 |
| Předmět: | |
| Zdroj: | Volume:, Issue: 32 217-250 Journal of Istanbul University Faculty of Theology |
| ISSN: | 1303-5746 |
| Popis: | Semerkandî’nin Tuhfetu'l-Fukahaadlıeseri Kudurî'nin el-Muhtasar'ınadayanmasına rağmen o döneme kadar yazılan eserlerden farklı bir sistematiğesahiptir. Kudurî'nin eserini izah ve delillendirme amacıyla yazılan Tuhfetu'l-Fukaha tertip usulu veterminolojisi bakımından el-Muhtasar’dan daha ileri bir aşamayı temsileder. Makalemizde Taharet bölümünü seçmemizin sebebi müellifin takip ettiğiyöntemin diğer bölümlere de örneklik teşkil edeceği varsayımıdır. Çalışmamızda Semerkandî’nin mezkûra eserinin Taharet bölümündekihadisleri delil olarak kullanması üzerinde durulacaktır. Bu bakımdan bu bölümdekaç hadisin hangi gerekçelerle kullandığı tespit edilmeye çalışılacaktır. Semerkandî, hadisleri Hanefi Mezhebinin görüşlerini güçlendirmek içinkullandığı gibi kendi görüşünü desteklemek ve muhalif görüşü çürütmek için dekullanmıştır. O hadislerin lafızlarının yanında bazı zamanlar manalarını dazikretmekte bazen de sahih hadislerle beraber zayıf hadisleri de delil olarakkullanmaktadır. Islamicschools of law agree on the validity of Sunna as the second source forinferring legal rulings. There is no disagreement between the two mainapproaches known as ahl al-hadith and ahl al-ra'y. However,it became a misleading widespread argument that ahl al-ra'y especially Hanafisrarely used hadith narration and that they preceded ra'y and qiyas over Sunna.This argument has no sufficient evidence.TheHanafi books, in fact, are full of hadith narrations whom they use as evidenceagainst their opponents including the jurists of ahl al-Hadith. As its status,Hadith precedes qiyās according to Hanafis just like others. They donot ignore any Hadith narration, unless it fails to reach their authenticityconditions. Again, this is something common among all jurists and schools oflaw.Thisstudy investigates one of the well known law books of Hanafi school. It dealswith the chapter of taharah for its Hadith content and the method of its authorin using these narrations as evidence. The most important resultsof this research are: al-Samarqandi used Hadith narration in his book either asevidence for a ruling he relies on or to respond to his opponents. Hisuse of Hadith narration has a primary significance, not a secondary one تتفق المذاهب الفقهية فيالاعتماد السنة مصدرا ثانيا لاستنباط الأحكام، فلا فرق في هذا الأصل بين ما يسمىمدرسة الحديث ومدرسة الرأي، لكن قد شاع عند البعض أن مدرسة الرأي – ولا سيماالمذهب الحنفي – بأنها مقلة من الاحتجاج بالحديث النبوي وتغليب الرأي والقياس علىالسنة، وهو قول بلا دليل، فكتب الفقه الحنفي مليئة بالأحاديث النبوية يحتجون بهاويردون بها على مخالفيهم من المذاهب الأخرى حتى من فقهاء مدرسة الحديث، والحديثعندهم – كما عند غيرهم - مقدم على القياس، ولا يهملون حديثا إلا ما لم يثبت عندهمصحته، وهم بهذا لا يختلفون عن غيرهم من الفقهاء والمذاهب.فجاء هذا البحث في أحدكتب الفقه المعتمدة في المذهب الحنفي، فقمنا باستقراء جزء منه – كتاب الطهارة -للتعرف على احتجاج مؤلفه بالحديث النبوي فيه، والتعرف منها على منهجه في هذاالاحتجاج، فكانت أهم نتيجة في هذا المبحث هي: اعتماد الإمام السمرقندي على الحديثالنبوي الشريف كدليل يحتج به في استنباطاته أو للرد على مخالفيه، فاحتجاجه بالحديثالنبوي أصيل وليس طارئ |
| Databáze: | OpenAIRE |
| Externí odkaz: |
|