The Relationship Between Environment and Economic Development in Ibn-i Khaldun and Bediuzzaman Said Nursi
Autor: | DUTLU ERTEN, Perihan |
---|---|
Jazyk: | turečtina |
Rok vydání: | 2017 |
Předmět: | |
Zdroj: | Volume:, Issue: 3 69-85 Katre Uluslararası İnsan Araştırmaları Dergisi |
ISSN: | 2146-8117 2148-6220 |
Popis: | Bu çalışmada ilk olarak İbn-i Haldun’da fiziki-sosyal çevrelerin toplumların ekonomik gelişmelerini nasıl etkilediği ele alınacak, daha sonra ise aynı olgunun Bediüzzaman S. Nursi’de nasıl değerlendirildiği incelenecektir. İbn-i Haldun’a göre ekonomik gelişmeyi uyaran unsurların başında çevresel unsurlar gelir. Düşünür bunu bedevi hayatın zorluklarından kurtularak hazari hayata geçiş süreci olarak açıklar. Çünkü bedevi hayat şartlarında gelişme daha zordur. Diğer yandan bedevi hayat süren bireylerin hazari hayat sürenlere karşı çalışkanlıkları, cesaretleri, fedakarlık ve kahramanlıkları daha yüksektir. Ancak bu hasletler ekonomik refah arttıkça azalma eğilimine girer. Benzer düşünceleri Said Nursi’de de bulmak mümkündür. Ona göre de fiziki şartlar ve çevre ekonomik gelişme için önemli bir faktördür. Çevrenin yanında Nursi, nüfus yoğunluğu, madenlerin bolluğu, coğrafyanın ulaşım ve taşıma imkanlarını kolaylaştırır nitelikte olması gibi faktörleri de sayar. Nursi’ye göre gelişmeyi uyaran ve zorunlu hale getiren başka bir faktör “ihtiyaç” faktörüdür. Nursi’ye göre ihtiyaç “medeniyetin pederi ve terakkiyatın müessisi’dir...” In this essay I will try to discuss the relevance of Ibn Khaldun’s theory concerning the influence of environment to economic and social development. I will also try to argue that his famous theory of ‘asabiya’ is a key factor in determining the direction and the scale of such development. At the end, I will analyze Nursi’s approach towards economic development through the framework of geographical, religious and psychological factors which are very important dynamics to socio-economic development. |
Databáze: | OpenAIRE |
Externí odkaz: |