Understanding of Ecotourism through Post-colonialism in the Southeast Asian Region

Autor: AKAY, Semra
Jazyk: turečtina
Rok vydání: 2021
Předmět:
Zdroj: Volume: 27, Issue: 47 1-14
Doğu Coğrafya Dergisi
ISSN: 1302-7956
2717-834X
Popis: Bu makale, Güneydoğu Asya bölgesinde ekoturizm faaliyetlerinin kapsamını, sürdürülebilirlikleolan ilişkisini ve yerli kültürlerin yaşam tarzlarını deneyimlemek gibi kültürün keşfi üzerinden ekoturizmepost-kolonyal bir bakış açısı getirmeye çalışmaktadır. Güneydoğu Asya bölgesi, turizminen hızlı geliştiği bölgelerden biridir. Özellikle de 1990’lı yıllardan itibaren bölgedeki birçok destinasyondaturizm sektörü güçlü bir büyüme göstermektedir. Bölgede ekoturizm faaliyetleri 1990’lıyıllarda gelişme göstermeye başlamış, 2000’li yıllarla birlikte bölgedeki hemen hemen bütünülkeler ekoturizmi geliştirecek plan ve programlar uygulamaya başlamıştır. Ekoturizm, yerel ekosistemleriöğrenme ve destekleme gibi çeşitli bileşenleri içermektedir. Bu yüzden, ekoturizminteorik olarak sürdürülebilir kalkınma ideolojileriyle uyumlu ve bir şekilde yerel topluluklara ekonomikdestek sağlamak için tasarlanmış turizm çeşidi olduğu düşünülmektedir. Kitle turizminealternatif olarak ortaya çıkan ekoturizm, son yıllarda turistler için güçlü bir cazibe merkezi halinegeldiğinden turizm girişimcilerinin, devlet kurumlarının ve akademisyenlerin dikkatini çekmektedir.Güneydoğu Asya bölgesinde ekoturizm, hem—görece—yoksulluğun azaltılması ve doğalkaynakların verimli bir şekilde kullanılması gibi sürdürülebilirlik kavramı ile hem de yerli halklar veonların “otantik” gelenekleri, kültürleri ve yaşam tarzları etrafında “değişiklik” arayışıyla hareketeden turizm söylemleri ile şekillenmektedir. Bölgede ekoturizm, yerli halkın karşı karşıya olduğubirçok ekonomik, sosyal ve kültürel sorunu ele almanın bir yolu olarak görülmektedir. Dolayısı ilebu makale, Güneydoğu Asya bölgesinde ekoturizmin genel bir portresini çizip bölgedeki ekoturizmesürdürülebilirlik ve insan/kültürü deneyimlemek üzerinden post-kolonyal bir bakış açısıgetirmeye çalışmaktadır. Nitel araştırma yöntemlerinin kullanıldığı bu makale, birbiri ile ilişkiliiki sonucu ortaya koymaktadır; Güneydoğu Asya bölgesinde ekoturizmin sürdürülebilirliğe çareolmadığı ve yerli halkların kültürlerinin öteki olarak tüketilmesine sebebiyet verdiği.
This article seeks to bring a post-colonical perspective to ecotourism in the Southeast Asia regionthrough concerning the scope of ecotourism activities in the region, its relationship with sustainability,and exploring culture, such as experiencing the lifestyles of indigenous people. While theSoutheast Asian region is one of the fastest-growing tourism regions in the world, most destinationsin the region have recorded strong growth, particularly since the 1990s. Ecotourism in theregion has developed since the 1990s, and almost all countries in the region have implementedplans and programs to develop ecotourism by the 2000s. Ecotourism is a type of tourism that usuallyincludes components such as learning and supporting local ecosystems. Thus, it is designedto help local communities economically in some way, theoretically compatible with sustainabledevelopment ideologies. Ecotourism, emerging as an alternative to conventional tourism, hasbecome a strong attraction for tourists in the last few decades and has attracted tourism entrepreneurs, government institutions, and academics. In the Southeast Asian region, ecotourismhas been shaped by both the concept of sustainability, such as poverty reduction and efficient useof natural resources and the tourism discourses such as searching of “change” around the indigenouspeoples and their “authentic” traditions, cultures, and lifestyles. Ecotourism in the regionis seen as a critical way to address many economic, social, and cultural issues indigenous peopleface. In this context, this article seeks to draw a general portrait of ecotourism in the SoutheastAsian region and to bring a post-colonial critique to ecotourism in the region through questioningsustainability and experiencing human/culture. Employing qualitative research methods, this article reveals that one the one hand, ecotourism in the Southeast Asian region has not been a solution to sustainability and it also has led to the consume the cultures of indigenous communities as others on the other.
Databáze: OpenAIRE
Externí odkaz: