The Analysis of Women Representation Built in Disney Princess Narrative in Postmodern Era Through the Case of Moana
| Autor: | KIREL, Serpil, BOSTAN, Ayşe Dilara |
|---|---|
| Jazyk: | turečtina |
| Rok vydání: | 2017 |
| Předmět: | |
| Zdroj: | Volume: 3, Issue: 5 6-27 TRT Akademi |
| ISSN: | 2149-9446 2458-9284 |
| Popis: | Canlandırma sineması denilince aklailk gelen ve popülaritesi en eskiye dayanan şirket olan Disney, hem popülersinemanın hem de canlandırma sinemasının geçirdiği evrelere paralel şekilde birpostmodernleşme süreci geçirmektedir. Postmodernliğin Disney evreninde görünürlükkazanması, ana akım sinema için masum bir düzenleme olmadığı bilinen ve zatentartışmalı olan temsil sorununu daha da karmaşık ve önemli hale getirmektedir. Disney,kuruluşundan günümüze gelene kadar, evrensel ve masum kabul edilen masalmetinlerinden uyarladığı prenses anlatılarından vazgeçmez fakat bu anlatılardatemsiller üzerinden sunduğu rol modellerini içinde bulunulan zamana göreyeniden düzenler. Bu bağlamda Disney’in ilk prenses anlatısı olan Pamuk Prenses ve Yedi Cüceler’den (1937)son örnek Moana’ya (2017) gelenekadar sunduğu kadın temsilinin, evcimen, pasif ve güzel kadından cesur, aktifve bağımsız kadına evrildiği görülmektedir. Bu çalışmanın amacı Disney’in engüncel prenses anlatısı olan Moanaanimasyonunda sözü edilen değişimin nasıl gerçekleştiğine daha yakındanbakmaktır. Çalışma kuramsal çerçevenin ilk adımında Disney’in bir form olarakprenses anlatısını nasıl kullandığına, ikinci adımında ise Prenses ve Kurbağa (2010) animasyonu ile başlayan postmoderndönemde hangi temsilleri görünür kıldığına bakacaktır. Analiz kısmında ise Greimas’ıneyleyensel örneklem ve göstergebilimsel dörtgen modellerini kullanarak, Moana animasyonu üzerinden inşa edilen“güçlü, bağımsız, savaşçı” kadın temsilini, anlatının derin yapısında kurulan düzenlemelerdearayarak tartışmaya açacaktır. Disney is the most well-known and oldest corporation in the animation industry. It is now passing through a process of postmodernization like animation cinema in general and other forms of popular cinema. Postmodernity brings a new set of issues in Disney narrative. One of them is the problem of representation that is already seen far from being innocent in the mainstream cinema debates. “Harmless” princess tales are essential for Disney from the beginning of the company. In these tales, role models are modernized by the general trends of the era. From the first “princess tale”, Snow White (1937), to the last, Moana (2017), representation of women shifted from domestic, submissive and pretty to brave, determined and autonomous. In this study, we will look for the change in Moana. First of all, we will review how Disney uses the form of “princess narrative”. In the second step of theoretical evaluation, we will concentrate on “the postmodern turn” in the representation of women beginning from The Princess and the Frog (2010). In the analysis section, Greimas’ “operative sampling” and “semiotics” models are used. The results have shown that in Moana animation, “strong, independent, warrior” representation of the women works differently in the subcodes of the narrative. |
| Databáze: | OpenAIRE |
| Externí odkaz: |
|