Betondan Sûretler: Postkolonyal Dünyanın Mimariyi Yeniden Keşfedişi Üzerine
| Autor: | CİVELEK, Yusuf |
|---|---|
| Jazyk: | angličtina |
| Rok vydání: | 2022 |
| Předmět: | |
| Zdroj: | Issue: 20 563-595 FSM İlmi Araştırmalar İnsan ve Toplum Bilimleri Dergisi FSM Scholarly Studies Journal of Humanities and Social Sciences |
| ISSN: | 2147-3153 2148-2217 |
| Popis: | This study aims to underline the importance of reinforced concrete techniques forappropriating Western architectural theories and practices in the post-colonial world. Itargues that a firmly based notion in Western architectural thought, imitation, infiltratedstep by step into the discourses and practices of the post-colonial world with the help ofthis plastic material.This article tries to show with examples that the post-colonial architects mainly adoptedAuguste Perret’s understanding of imitation as tectonic expression, allowing them tosubstitute both their pre-colonial and colonial architectural patrimony for a classical traditionthat Perret intended to modernize and continue with concrete. To demonstrate thepoint of this study, a few selected examples were discussed from the works of prominentarchitects in Turkey, Malaysia, India, Sri Lanka, and Singapore.It is argued that the samples chosen from different countries to represent the architectureof the post-colonial world prove that the reinforced concrete structure was instrumental for architects to appropriate Western architectural theories and practices. At thesame time, it also allowed them to reinterpret the relevant tectonic culture in their homecountries, with which they reinstituted the architectural culture after many decades thatpassed passively under the hegemony of Western powers. Finally, it is claimed that the architecturalculture “resurrected” as such, which facilitated Postmodernism’s global basis,has given up getting strength from its roots and therefore weakened considerably today. Bu çalışma postkolonyal dünyanın Batılı mimarlık kuram ve uygulamalarını benimsemesisürecinde betonarme tekniğinin önemini vurgulamayı amaçlamaktadır. Bu doğrultuda,Batılı mimarlık düşüncesinde çok önemli bir yere sahip olan “bir fikri biçimdetaklit etme” (imitation) kavramının bu plastik yapı malzemesi sayesinde adım adım postkolonyalsöylem ve uygulamalarına nasıl sirayet etmiş olduğu gösterilmeye çalışılmıştır.Yazıda, bazı örnekler üzerinden postkolonyal dünyanın mimarlarının en çok AugustePerret’nin taklit anlayışını benimsemiş oldukları gösterilmeye çalışılmıştır. Perret’ningeleneği betonarme vasıtasıyla çağdaşlaştırarak sürdürme amacıyla tercih ettiği tektonikifadeyi taklit etme anlayışı, bu dünyanın mimarlarına kolonyal çağın hem öncesinde hemde kendisinde meydana getirilmiş olan mimari kültürü, kendilerine has bir Klasizm yerinekoymayı mümkün kılmış olduğu açıklanmaya çalışılmıştır. Bu noktayı anlatabilmekamacıyla, Türkiye, Malezya, Hindistan, Sri Lanka ve Singapor gibi ülkelerden seçilmişbazı önde gelen mimarların eserleri üzerinde bazı mülahazalarda bulunulmuştur.Postkolonyal dünyanın mimarisini temsil etmeleri açısından farklı ülkelerden seçilmişbu örnekler her milletin kendine has kabul edilen tektonik kültürün yorumlanmasıesnasında Batılı mimarlık düşüncesinin uyarlanmasında betonarme tekniğinin ne kadarişlevsel olduğunu göstermiş olduğu gibi, Batılı güçlerin hâkimiyeti altında pasiflik içerisindegeçen on yıllardan sonra, bu dünyada aktif bir mimari kültürünün yeniden oluşmayabaşladığını da ortaya koymuştur. Sonuç olarak, Postmodernizm’in dünya çapında birtabanı olmasını mümkün kılmış olan bu “yeniden canlanmış” mimari kültürün günümüzitibarıyla köklerinden güç devşirmeyi bir kenara bıraktığı ve zayıfladığı iddia edilmiştir. |
| Databáze: | OpenAIRE |
| Externí odkaz: |
|