| Popis: |
Δύο ήταν οι στόχοι της παρούσας έρευνας. Πρώτον, να εξεταστούν οι ομοιότητες και οι διαφορές των μητέρων και των γιαγιάδων ως προς τις αναφορές τους στις νοητικές καταστάσεις των παιδιών και των εγγονιών τους. Δεύτερον, να διερευνηθεί η σχέση αυτής της ικανότητας των δύο ομάδων με (α) την δική τους ενσυναίσθηση και (β) την ενσυναίσθηση και τη θεωρία του νου του παιδιού – εγγονιού τους. Στην έρευνα συμμετείχαν 60 μητέρες και 60 γιαγιάδες με παιδιά και εγγόνια ηλικίας 3 έως 7 ετών. Για τη μελέτη της ικανότητας των μητέρων και των γιαγιάδων να αναφέρονται στις νοητικές καταστάσεις του παιδιού και του εγγονιού τους αντίστοιχα, χρησιμοποιήθηκε η συνέντευξη των Meins και Fernyhough (2015). Η απόδοση δεξιοτήτων θεωρίας του νου στα παιδιά εξετάστηκε με την κλίμακα Κοινωνικής Κατανόησης των Παιδιών (Τahiroglu et al., 2014). Η ενσυναίσθηση των παιδιών αξιολογήθηκε από τις μητέρες και τις γιαγιάδες με την κλίμακα «Το Παιδί μου» (Kochanska, DeVet, Goldman, Murray, & Putnam, 1994), ενώ για την αξιολόγηση της ενσυναίσθησης των ίδιων των μητέρων και των γιαγιάδων χρησιμοποιήθηκε η κλίμακα Διαπροσωπικής Ενσυναίσθησης (Davis, 1983). Τα ευρήματα έδειξαν ότι οι αναφορές των μητέρων και των γιαγιάδων στις νοητικές καταστάσεις του παιδιού και του εγγονιού τους παρουσίασαν σημαντικές ομοιότητες μεταξύ τους. Επίσης, βρέθηκε σημαντική θετική συσχέτιση ανάμεσα στην ικανότητά αυτή των μητέρων και των γιαγιάδων με την ενσυναίσθησή τους. Τέλος, σημαντικές θετικές συσχετίσεις βρέθηκαν και ανάμεσα στις αναφορές των δύο ομάδων για τις νοητικές καταστάσεις του παιδιού- εγγονιού τους, με τις κλίμακες αξιολόγησης της ενσυναίσθησης και της θεωρίας του νου των παιδιών. Η συζήτηση εστιάζει στην σημασία των ευρημάτων αυτών για το πεδίο που μελετά την ικανότητα των προσώπων φροντίδας για αναφορά στις νοητικές καταστάσεις των παιδιών. The aims of the present study were twofold. First, it was aimed to investigate the similarities and differences the between mothers and grandmothers’ references to their child’s and grandchild’s mental states respectively. Second, it was aimed to investigate the relations between these mothers and grandmothers’ ability with a) their empathy, b) their child’s/ grandchild’s empathy and theory of mind. In the study participated 60 mothers and 60 grandmothers who had children and grandchildren aged 3 – 7. For the assessment of mothers and grandmothers’ ability to refer to their child’s and grandchild’s mental states, Meins and Fernyhoughs’(2015) interview was used. In order to assess children’s and grandchildren’s ability in theory of mind, according to their mothers and grandmother’ assessments, the Children’s Social Understanding Scale was used (Τahiroglu et al., 2014). Moreover, children’s and grandchildren’s empathy, according to their mothers and grandmother assessments, was accessed using My Child scale (Kochanska et al., 1994). Finally, mothers and grandmothers’ empathy was assessed through the Ιnterpersonal Reactivity Index (Davis, 1983). Τhe results showed that there are important similarities between mothers and grandmothers’ ability to refer to their children’s/grandchildren’s mental states. Furthermore, it was found that mothers and grandmothers indices of their ability to refer to their children’s/grandchildren’s mental states were positively correlated in a significant manner to their own empathy. Also, it was found that mothers and grandmothers’ ability to refer to their children’s/grandchildren’s mental states, was positively correlated to a great extent to their children’s and grandchildren’s empathy and theory of mind. The discussion focuses on the implications of these findings on the field that investigates caregivers’ ability to refer to their children’s mental states. 94 σ. |
