| Popis: |
Στόχος της παρούσας ερευνητικής εργασίας, είναι η μελέτη της σχέσης μεταξύ ατόμου και αστικού περιβάλλοντος, αναδεικνύοντας τρόπους με τους οποίους ο χρήστης έχει την ικανότητα με τις εκάστοτε ανάγκες και ιδεολογίες του, να επηρεάσει και να μεταβάλλει το πολιτισμικό πλαίσιο της κοινωνίας στην οποία ανήκει, με αποτέλεσμα την αστική εξέλιξη. Για να τονιστεί η διαφοροποίηση στη σχέση μεταξύ του χρήστη και του χώρου τα τελευταία 100 χρόνια, εξετάζεται ,μέσω παραδειγμάτων, η διαδικασία αναφορικά με τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό κατά τα πρότυπα του Μοντερνισμού, σε σχέση με την σημερινή σχεδιαστική προσέγγιση των αρχιτεκτόνων, ώστε να δοθεί έμφαση στον τρόπο με τον οποίο διαμορφώθηκε το αστικό τοπίο από τις αρχές του 20ου αιώνα μέχρι σήμερα. Εξετάζονται οι συμπεριφορές και τα συναισθήματα που προκύπτουν από την αλληλεπίδραση του ατόμου με τον χώρο στον οποίο βρίσκεται, στον δημόσιο, ιδιωτικό και ενδιάμεσο/μεταβατικό χώρο αντίστοιχα. Μέσω αυτής της διερεύνησης, παρατηρείται ότι το αίσθημα της ασφάλειας είναι αυτό που προσδίδει στο άτομο την ικανότητα οικειοποίησης του χώρου στον οποίο κατοικεί και χρησιμοποιεί, καθώς και την δυνατότητα ‘’ενεργοποίησης’’ του, μετατρέποντας τον απρόσωπο χώρο σε προσωπικό, και τον χρήστη σε κάτοικο. Παρόλα αυτά, τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρείται η σταδιακή αποστασιοποίηση του ατόμου από τον δημόσιο και κοινόχρηστο χώρο, στους οποίους συνήθιζε να επεμβαίνει με την προοπτική να τους αποδώσει ταυτότητα. Ως εκ τούτου, οι σύγχρονες πόλεις φαίνεται να ενστερνίζονται ολοένα και συχνότερα τον χαρακτηρισμό του «απρόσωπου». Κι ενώ η εσωστρέφεια αυτή του χρήστη οδηγεί στην σκέψη ότι η ιδιωτική σφαίρα χρήζει ακόμα πιο έντονης οικειοποίησης από το άτομο, δεν αποκλείεται η απουσία προσωπικής ταυτότητας ακόμα και στην κατοικία. Το ερώτημα/προβληματισμός που επιδιώκει να θέσει η ακόλουθη ερευνητική εργασία, είναι κατά πόσο το αίσθημα της ασφάλειας που ωθεί το άτομο να οικειοποιηθεί έναν ‘’φιλόξενο τόπο’’ , σήμερα αντικαθίσταται σταδιακά από το αίσθημα του ελέγχου, αναφερόμενοι σε αυτό στο επίπεδο κοινωνικής αλληλεπίδρασης μεταξύ χρηστών που βρίσκονται στον ίδιο τόπο για την ικανοποίηση των ίδιων αναγκών. The aim of this research paper is to study the relationship between the individual and the urban environment, highlighting ways in which the user has the ability, with his needs and ideologies, to influence and change the cultural context of the society he belongs to, with resulting in urban development. To emphasize the difference in the relationship between the user and the space in the last 100 years, the process of architectural design according to the standards of Modernism is examined, through examples, in relation to today's design approach of architects, in order to emphasize in the way the urban landscape was shaped from the beginning of the 20th century until today. The behaviors and feelings resulting from the interaction of the individual with the space in which he exists, in the public, private and intermediate/transitional space respectively, are examined. Through this investigation, it is observed that the feeling of secureness is what gives the person the ability to sense as familiar the space in which he lives and uses, as well as the possibility of "activating" it, turning the impersonal space into a personal one, and the user into resident. Nevertheless, in recent decades, the gradual distancing of the individual from the public and shared space, in which he used to intervene with the perspective of giving them an identity, has been observed. Therefore, modern cities seem to increasingly embrace the "impersonal" feature. And while this introversion of the user leads to the thought that the private sphere needs even more intense familiarity by the individual, the absence of personal identity even in the residence is not excluded. The question/problem that the following research paper seeks to raise is whether the feeling of secureness that prompts the individual to sense as familiar a "welcoming place" is today gradually replaced by the feeling of control, referring to it at the level of social interaction between users located in the same place to satisfy the same needs. Εισαγωγή: Γενικό Πλαίσιο Μεθοδολογία 1.0 Εξετάζοντας τις έννοιες του χώρου 1.1 Περί της σχέσης μεταξύ χρήστη και χώρου 1.2 Δημόσιος Χώρος 1.3 Ιδιωτικός Χώρος 1.4 Ενδιάμεσος Χώρος Η ποιότητα του χώρου 2.0 Μοντερνισμός VS Προσαρμόσιμη αρχιτεκτονική από το απόλυτο στο μεταβλητό 2.1. Μοντερνισμός 2.2. Η αρχιτεκτονική σήμερα 3.0 Συμπεριφορά, χαρακτήρας και συναισθήματα που προκύπτουν στους χώρους 3.1 Η συμπεριφορά του χρήστη στον Δημόσιο, Ιδιωτικό και Ενδιάμεσο χώρο 3.2 Ο χαρακτήρας του Δημόσιου, Ιδιωτικού και Ενδιάμεσου χώρου 3.3 Τα συναισθήματα που προκύπτουν στους χώρους Το αίσθημα της ασφάλειας 4.0 Το απρόσωπο, η απομόνωση και ο κοινωνικός έλεγχος 4.1 Γιατί απρόσωπες πόλεις; 4.2 Ο κοινωνικός έλεγχος Επίλογος Βιβλιογραφία 47 σ. |
