| Popis: |
Uluslararası ilişkiler disiplininin en temel uygulama alanlarından birisi olan dış politika analizi konusunda açıklamalar sunan kuramsal yaklaşımların temel eğilimi, dış politikanın belirlenmesi hususunda uluslararası sistem ya da devletlerin genel nitelikleri gibi bazı unsurlara öncelik vermektir. Neoklasik realizmde ise hem uluslararası sistem hem de devletlerin içsel faktörleri birlikte değerlendirilirek bir model inşa edilmektedir. Buna göre, uluslararası sistemin devletler üzerindeki baskısı sistemik sinyaller olarak görülmekte, bu sinyaller başta karar alıcılar olmak üzere ilgili devletin yerel faktörlerinin algı süzgeçlerinden geçirilerek dış politika çıktılarına dönüşmektedir. Böylelikle, uluslararası sistem dış politikanın bağımsız değişkeni, devletlerin yerel dinamikleri ara değişkenler ve dış politika stratejisi ve çıktıları da bağımlı değişken olarak kabul edilmektedir. Bu çalışmada, söz konusu dış politika analizi modeli, XXI. yüzyılın en önemli uluslararası gelişmelerinden birisi olan Suriye iç savaşına yönelik Türk dış politikasına uygulanmaktadır. Bu bağlamda, Türk dış politikası, uygulanan stratejiler üzerinden dönemlere ayrılarak her bir dönemin bağımsız ve ara değişkenleri açıklanmakta ve daha sonra söz konusu stratejiler analiz edilmektedir. Başlangıçta Esad yönetiminin yanında ve Esad'a rehberlik etmek şeklinde belirlenen dış politika konumu, önce Esad karşıtı dış politikaya evrilmekte ve 2015 sonrasında da özellikle yerel durumdaki değişimlerden kaynaklanarak terör örgütü PYD'nin Suriye'nin kuzey bölgelerindeki hâkimiyetinin kırılması şeklinde değişmektedir. Bu değişim ve dönüşümler, kuramsal bir bakış açısıyla ele alınmakta ve bu süreçte belirleyici olan ara değişkenlerin etkileri gösterilmektedir. Ayrıca, söz konusu sürecin Türkiye'nin geleneksel Batıcı konumuna dair yarattığı dalgalanmalar da değerlendirilmekte ve PYD'nin varlığı gibi millî güvenliğin tehdit altında olduğu bir durumda Türkiye'nin Batı ittifakı karşıtı bir politika izlemesindeki süreklilik ele alınmaktadır. Sonuç olarak, Suriye iç savaşı gibi son dönemin en önemli uluslararası gelişmelerinden birisi karşısındaki Türk dış politikası, bu çalışmada neoklasik realist çerçeveden incelenmekte ve bununla birlikte Türk dış politikasının süreklilikleri analiz edilmektedir. The main tendency of theoretical approaches to explain foreign policy analysis, which is one of the most fundamental areas of international relations discipline, is to prioritize certain elements such as the international system or the general characteristics of states in determining foreign policy. In neoclassical realism, on the other hand, a model is constructed which evaluates both the international system and the internal factors of states. According to this, the pressure of the international system on the states is seen as systemic signals, which are transformed into foreign policy outputs through the perception filters of the local factors of the relevant state, especially decision-makers. In this way, international system is accepted as an independent variable of foreign policy, local dynamics of states as intervening variables and foreign policy strategies and outputs are dependent variables. In this thesis, this model of foreign policy analysis is applied to Turkish foreign policy towards the Syrian civil war, which is one of the most important international developments of the 21st century. In this context, the Turkish foreign policy is divided into three periods according to the applied strategies, and independent and intervening variables of each period are explained and then the strategies are analyzed. The initial position of foreign policy about Syria, which is determined to be guiding Assad, firstly evolves into foreign policy against Assad and, after 2015, it changes especially regions due to changes in local dynamics as the breakings the dominance of PYD terrorist organisation in the northern region of Syria. These changes and transformations are addressed from a theoretical point of view and the effects of intervening variables which are determining in this process are shown. Moreover, fluctuations in Turkish traditional Western-oriented position that created by this process are also evaluated. In addition to this, tendencies in Turkey's Western alliance policies are discussed with sprecial reference to the Syrian civil war. As a result, the Turkish foreign policy against one of the most important international development of the last period, Syrian civil war, and the continuity of Turkish foreign policy are examined in this study from the neoclassical realist framework. 192 |
