| Popis: |
Bu çalışma, Cumhuriyet Dönemi Türk Mimarlığında önemli bir yeri olan Seyfi Arkan'ın konut tasarımları üzerine yapılan bir incelemedir. Çalışma metodu, konu hakkındaki literatürün taranmasına dayanır. İlk bölüm, genel tanımları içermektedir. Modern ve ev kavramları, bu bölümde oldukça önemli bir yere sahiptir. İkinci bölümde, Tanzimat Dönemi sonrasında, barınma kültürüyle bağlantılı olan Türkiye'deki modernleşme projesi anlatılır. Ev ve barınmaya ilişkin sayısız değişimler, ele alınır. Üçüncü bölüm, Arkan'ın konut tasarımlarına ilişkindir. Tasarımlar, tüm modernleşme sürecini gösterir. Arkan'ın evleri, konutla yuva arasındaki farklılıkları kanıtlar niteliktedir. Bu tasarımlar, herhangi birini, `konut'un sahne olduğuna, inandırabilir. Konut, bir reklam kampanyasının ürünü olduğu için sahnedir. Şimdi adeta içinde kimse yaşamadığı için sahnedir. Buna karşın, inhabitant karar verdiğinde, konut `ev' olabilir. İnhabitant, evi, ruh ya da aidiyetle yuvaya dönüştürebilir. Kesin olarak söylenilebilecek tek şey, hem pozitif hem negatif senaryonun olası olduğudur. Sonuç olarak, bu araştırma, inhabitantın ev ya da konut üzerindeki rolünün, modern evsizlik düsturunu destekleyen entelektüellerin kabul ettiğinden daha etkili olduğunu vurgulamaktadır. This thesis is a research about the housing design of Seyfi Arkan who has an important place in Republican Turkish Architecture. The method of this study depends on the search of the literature about the case. In the first chapter, comprises the general definitions. The `modern? and the `house? notions have an important place in this part.. At chapter two, the modernization process which is connected to the `dwelling culture? in Turkey after the Tanzimat Period is explained. The changes at house and housing, are taken into consideration with the several changes. Chapter three is about the products on housing of Arkan. These designs show the whole modernization process. Arkan?s houses also prove that the differences between a house and a nest. The designs can make one believe that `the house, no more the home? is now a scene. The house is a scene because it?s a commercial campaign?s product. It?s a scene because, now it?s like no one ever lived in it. Conversely, the house can be a home too when the inhabitant decides this. He-she can change a home to a nest with spirit or belongingness. The only absolute thing can be said that both the positive and the negative scenario are possible. The modern life, within a lot of different views, makes this potential. At then end, the research emphasizes the role of the inhabitant on the `house or home? can be more efficient than the intellectuals whom are a fan of `modern homelessness? accept. 286 |
