| Popis: |
Bu çalışma Stoppard'ın Rosencrantz and Guildenstern Are Dead, The Real Inspector Hound ve Dogg's Hamlet, Cahoot's Macbeth adlı eserlerindeki parodiyi incelemektedir. Parodinin tanımlarının, günümüzdekilerini de vurgulayarak, tarihsel incelemesinin ardından, çalışma, Bakhtin'in `dialogic' eleştirisine dayanan, kendi parodi tanımını ortaya koymaktadır. Sonuçta paradi, sosyo-kültürel bir yapıtın taklidi veya şeklinin değişmesidir. Ve bu yapıt taklit ettiği yapıta karşı bir tutum belirler. Parodinin özgün konusuna bakıldığında üç çeşit parodinin sivrildiği görülür: tür, özel ve söylem. Adı geçen oyunlarda hangi tip parodinin kullanıldığını açıkladıktan sonra, bu çalışma Stoppard'ın karakterlerın, öykülerin ve temaların parodisini, parodisi yapılan özgün konulara nasıl uygulandığı açıklanmaktadır. Bu çalışma, sözü geçen oyunlardaki parodi türlerini belirledikten sonra, bu eserler ve onların parodi konuları arasındaki ilişkiyi yorumlamaktadır. Ardından, bu parodiler, oyunlardaki fonksiyonlarını ve önemlerini anlamak, onların tematik yapısıyla ilişkilerini ve bu yapı üzerindeki etkilerini görmek ve bunların oyunlarda post-modern fikirlerle ne derece parallel veya karşıt uygulandığını görmek için derinlemesine incelenecektir. This study scrutinizes parody in Stoppard?s Rosencrantz and Guildenstern Are Dead, The Real Inspector Hound, and Dogg?s Hamlet, Cahoot?s Macbeth. After a historical survey of the definitions of parody with a stress on its definitions in our era, this study puts forward its definition of parody which is mainly based on Bakhtin?s dialogic criticism. Parody then can be defined as a deliberate imitation or transformation of a socio-cultural product that takes a stance towards its original subject of imitation. Based on the original subject of parody, three kinds of parody are distinguished: genre, specific, and discourse. Following determining the kinds of parody that each of the aforementioned plays exhibits, this study expounds how Stoppard applies parody of the characters, plots, and themes in relation to their original subjects of parody. Later, a close critical study of these parodies will be conducted to elaborate on their functions and significances in each of the plays, their relations with and efficacy in the thematic context of the plays, the techniques used to achieve them, and how far they are applied in line with or opposite to the post-modern?s ideas. 296 |
