| Popis: |
Yapılan bu çalışmanın temel hedefi cezaevinde uzun süre kalıp daha sonra tahliye olan kadın hükümlülerin toplumsal uyum süreçlerinin irdelenmesidir. Bu doğrultuda cezaevinde en az 2 sene kalmış ve tahliye olmuş eski kadın hükümlüler ve hükümlülerle çalışan meslek elemanları ile mülakatlar yapılarak gerek toplumsal uyum süreçleri gerekse toplumsal uyum sürecinde karşılaştıkları güçlükler, sosyal destek ve hizmet gereksinimlerinin ortaya çıkarılması amaçlanmıştır. Aynı zamanda yapılan araştırmadan elde edilen veriler doğrultusunda kadın hükümlülere yönelik tahliye sonrası sosyal destek hizmetlerinin neler olabileceği konusu da tartışılmıştır. Çalışmada nitel yöntemin kullanılması uygun bulunmuştur. Nitel veriler; İstanbul kapsamlı bir çalışma olması sebebiyle cezaevinden tahliye edilmiş ve halen İstanbul' da ikamet eden 10 eski kadın hükümlü ve alanda çalışan 1 sosyal hizmet uzmanı, 2 sosyolog 1 öğretmen ve 1 psikolog ile gerçekleştirilen mülakatlarla edinilmiştir.Araştırma kadını suça yönelten unsurları, hapsedilme sorunları, sosyal destek gereksinimlerinin ve tüm bunlarla birlikte cezaevi deneyimi sonrası ihtiyaçlarının cinsiyete özgü olduğu gerçeğini ortaya koymuştur. Araştırmaya dahil edilen, tahliye edilmiş kadınların yaşam deneyimleri irdelendiğinde kadını suça götüren unsurların birden fazla değişkenin etkileşimi ile doğduğu anlaşılmıştır. Araştırmadan elde edilen verilerde kadının suça yönelmesinin arka planında; yoksulluk, uyuşturucu kullanımı, aile içi şiddet, istismar, ilgisiz aile ortamı gibi unsurların var olduğu gerçeği karşımıza çıkmaktadır. Yapılan görüşmelerde kadın hükümlülerin gereksinimleri göz önünde bulundurulduğunda gereksinim duyulan hizmetlerin birlikte hareket etmesi gerekmektedir. İhtiyaç duyulan sosyal destekler; uyuşturucu bağımlılığı tedavisi, barınma, sosyoekonomik destek ve meslek edindirmedir. Çalışmadan elde edilen veriler doğrultusunda tahliye sonrası sosyal desteği ve tekrar suç işlemeyi önlemeyi hedefleyen tedbirlere ilişkin tavsiyeler ortaya konulmaya çalışılmıştır. The main objective of this work is to examine the social adjustment processes of female prisoners who have been in prison for a long time and then evicted. In this direction, it is aimed to reveal the difficulties, social support and service needs which are encountered in the social adjustment process in the social harmonization processes by conducting interviews with the professional members who have been working in the prison for at least 2 years and who have been working with the evicted ex- At the same time, the issue of post-evacuation social support services for female prisoners in the direction of the data obtained from the non-research is also discussed. Qualitative method was found suitable for the study. Qualitative data; Istanbul was acquired through interviews conducted with 1 social worker, 2 sociologists, 1 teacher and 1 psychologist who were released from the prison because of a comprehensive study and currently residing in Istanbul.The research has revealed the fact that the elements of suicide, imprisonment, social support requirements and all of these together with post-prison experience needs are sex specific. When the life experiences of the evicted women included in the survey were examined, it was understood that the elements that led to the suicide occurred with the interaction of several variables. In the background of the woman's su- cure orientation in the data obtained from the research; poverty, drug abuse, domestic violence, abuse, irrelevant family environment. When the needs of the women's prisoners are taken into consideration, the services required need to act together. Needed social supports; drug addiction treatment, marriage, socioeconomic support and profession. It has been seen that the services for female prisoners who are discharged from prison in our country are not sufficient and that post-prison process follow-up and social support services which are of importance for women who have left prison are not in sufficient level. In line with the data obtained from the study, it was tried to put forward the recommendations regarding the social support after the evacuation and the measures aimed at preventing repeat crime. 115 |
