| Popis: |
ÖZET İnsan, tarihsel bir varlıktır. Tüm zamansallığı içinde mutlak bir tipe sahip olmamakla birlikte, tarih yapmak ve yazmakta bir ortaklaşalık sergilemektedir. İnsanın gerçekliği, zamansallığın, zamansallık da insanın ürünüdür. Bu geçişken ve tepkisel süreç içinde birbirini değiştirerek, yapılandırmaktadırlar. Bütün insanlar gibi, içinde bulunduğumuz tarihin, gerçekliğin adını koyma ayrıcalığına sahip olmamakla birlikte; Modernizm-Postmodenizm gerçeğinin çağa vurduğu damga ve yaşama boyutu tartışılamaz. Modernizmin bir doğurgusu olarak, tarih bilinci, geçmişe dönük bir birikim olmaktan çok, bir yaşama gerçekliğine dönüşmüştür. Yaşama gerçekliği, bir başka deyişle, yaşamla kurulan anlam bağlamı, yorumlanması gereken, dünyevi, çevresel içeriklerin, değerlerin ve karmaşanın çözümüne yönelik, bireysel bir duyumsamadır. Bu bağlamda, çağdaşlık, `çağa ayak uydurma` olmaktan çıkmaktadır. Sanat da biçim ve güzelliğin aşkın bir öğretisi olmaktan sıyrılıp, çevrenin ve bireysel yapının okunup, özümsenmesinin nasıl yorumlanıp, nesnelleşeceği arayışına yönelik bir sürece dönüşür. Bireysel, özellikle otobiyografik bir yaşama ile, arama ve yapılandırmaya dönüşen, sanatsal olan gerçeklik ve çağ görüsü kendini ve ürününü bu çerçevede bulmaktadır. 11 SUMMARY The human being is a historical entity. Although not having a certain figure throughout their existance, the mankind exhibits a common attitude in making and writing history. The reality of mankind is a product of their existance, and likewise, existance is of mankind. Individuals, in this transitional and reactional duration, by influencing each other, mold themselves into a structure. Although not having, as no human being has, the privilege of naming the history and the reality that we are living in, the reality of the effect of Modernism-Postmodernism on the era and living style can not be debated. Knowledge of history, as a consequence of modernism, more than an accumulation with respect to the past, has converted into a reality of living. The reality of living, in other words, establishment of a corelation with life in the sense of meaning, is an individual perception to be interpreted, oriented with the solution of worldly, environmental contents, merits and disorder. In this context, being contemporary is way out of `adopting oneself to the age.` Leaving its character of being the best doctrine of form and beauty in art, it is converted into a process oriented with seeking the ways of interpretation and objectivization of understanding and comprehension of the environment and individual structure. The reality, being artistic, and the mentality of the age that convert into seeking and structuring by individual, particularly an autobiographic living reach their meaning and products in this framework. 112 |
