Sztuka dopełnienia. O recytacjach poematu Fortepian Szopena Cypriana Norwida
| Jazyk: | polština |
|---|---|
| Rok vydání: | 2016 |
| Předmět: | |
| Zdroj: | Litteraria Copernicana. (1):61-79 |
| ISSN: | 1899-315X |
| DOI: | 10.12775/LC.2016.005 |
| Popis: | Cyprian Norwid był doskonałym mówcą oraz recytatorem poezji. Jeszcze w okresie pobytu w Polsce deklamował poezje autorów emigracyjnych oraz krajowych. Zwyczaj ten kontynuował, będąc na emigracji we Francji. Poeta uważał, że deklamacja to nie tylko jakiś umiejętny „wygłaszania-sposób”, ale dopełnienie, bez którego niemożliwe jest właściwe odczytanie poezji. Dopełnienie nie jest jedynie prostym uzupełnieniem, lecz spełnieniem idei, przybliżeniem się do ideału; jednakże do tego celu potrzeba sztuki deklamacji, którą Norwid nazywał reklamacji-sztuką. Autorka artykułu przeprowadza analizę porównawczą dwu recytacji poematu Cypriana Norwida Fortepian Szopena: Zbigniewa Zapasiewicza oraz Ireny Jun. Z analizy tej wynika, że oboje artyści uwydatniają w żywym słowie struktury wersyfikacyjne oraz składniowe dzieła, logicznie przeprowadzają wywód filozoficzny, uwydatniają pozytywne emocje, np. zachwytu, jak również dramatyzm obrazów zniszczenia. Choć oboje starali się zachować wierność wobec literackiego pierwowzoru, ich wykonania różnią się znacznie między sobą także wtedy, gdy jest wiernie odtwarzana struktura rytmiczna oraz rozczłonkowanie składniowe utworu. Cyprian Norwid was an excellent orator and poetry reader. While still living in Poland, he would recite poems written by domestic poets and émigrés, and continued this tradition once he emigrated to France. He believed that declamation was not just an adept ‘way-of-reciting’, but rather a complementary element without which it was impossible to truly understand poetry. This element is not just a simple supplementation but rather a realisation of an idea, a step closer towards an ideal, although to fulfil this goal, it is indispensable to pursue the art of declamation, which he referred to as a ‘reclamation-art’. The author of the present paper presents a comparative analysis of two recitations of Cyprian Norwid’s poem Chopin’s Piano, as performed by Zbigniew Zapasiewicz and Irena Jun. The analysis shows that both artists highlight the structures of syntax and verse in the living word, logically conduct a philosophical argument, emphasise positive emotions such as admiration and the dramatic images of destruction. Although both of them aimed to be faithful towards the literary original, their performances are significantly different even when they preserve the rhythmic structure and syntactic fragmentation of the poem. |
| Databáze: | OpenAIRE |
| Externí odkaz: |
|