| Popis: |
AMAÇ: Bu çalışma tip 1 diyabetli adolesanlarda diyete eklenen yulaf β-glukanının glisemik seyir üzerine etkilerininve β-glukanın glisemik kontrol üzerine etkili olacak günlük tüketim miktarının belirlenmesi amacıyla yapılmıştır.GEREÇ-YÖNTEM: Çalışma 14-18 yaşları arasında 30 tip 1 diyabetli birey (15 erkek, 15 kız) ile yürütülmüştür.Araştırma üç aşamadan oluşmuş ve her aşama bir hafta sürmüştür. Birinci aşamada bireyler standart beslenmeprogramı uygulamışlardır. İkinci ve üçüncü aşamada bireylerin aynı beslenme programına enerji ve makrobesin ögelerideğişmeyecek şekilde sırasıyla 3 g/gün β-glukan (sabah, öğle, akşam öğünlerinde 1’er g β-glukan) içeren yulaf ve 6 g/gün β-glukan (sabah, öğle, akşam öğünlerinde 2’şer g β-glukan) içeren yulaf eklenmiştir. Her aşamadan sonra iki haftalıkwash-out periyodu uygulanmıştır. Her üç aşama boyunca bireylere sürekli glukoz izlem sistemi (CGM) takılmıştır. Her biraşama için en yüksek, en düşük ve ortalama kan glukoz düzeyleri hesaplanmıştır. Kan glukoz seviyeleri 180-250 mg/dL ise 1. seviyehiperglisemi, >250 mg/dL ise 2. seviye hiperglisemi olarak sınıflandırılmış ve her üç aşamada bireylerin bu değerlerdegeçirdikleri yüzdeler hesaplanıp karşılaştırılmıştır. Bireylerin kahvaltı, öğle ve akşam öğünlerindeki preprandiyal ve 2.saat postprandiyal kan glukoz değerleri, pik kan glukoz değerleri, pik zamanları, başlangıç ve pik kan glukoz değeriarasındaki fark üç aşamada ayrı ayrı değerlendirilmiştir. Glisemik değişkenliğin değerlendirilmesinde SD, CV, MAGE, IQR,MODD, LBGI, HBGI ve CONGA indeksleri kullanılmıştır. Sonuçlar p250 mg/dL) geçirdikleri zamanın 6 g/gün yulaf β-glukanının tüketildiği üçüncü aşamada anlamlıderecede daha az olduğu görülmüştür (p0,05). Glisemik değişkenliğin göstergesi olan SD, CV, MAGE,IQR, MODD, LBGI, HBGI ve CONGA değerlerinin birinci ve ikinci aşamada benzerken, üçüncü aşamada daha düşükolduğu saptanmış, ancak aşamalar arasında yalnızca SD ve CONGA değerlerinde anlamlı fark tespit edilmiştir (p |
