| Popis: |
Konzervacija prirodnih resursa iz poljoprivrede, uključujući i autohtone rase domaćih životinja, predstavlja ključni uslov ne samo za obezbeđivanje kontinuiranog rasta proizvodnje hrane za ljude, pri čemu se podsticanje “samodovoljnog” seoskog domaćinstva kroz holistički – nespecijalizovani uzgoj u skladu sa ruralnom tradicijom smatra osnovom održanja sela, kao osnovne karike u razvoju poljoprivrede, što ne isključuje intenzifikaciju proizvodnje tamo gde postoje uslovi za održivu intenzivnu poljoprivredu. Petnaesto zasedanje Konferencije učesnika Konvencije o biološkoj raznovrsnosti, 2020. godine, usvojilo je okvirne korake koji vode čovečanstvo ka cilju da se 2050. postigne vizionarski život u harmoniji sa prirodom. Obnovom tradicionalnog stočarstva koje se zasniva na uzgoju autohtonih rasa i održivo korišćenje resursa iz prirodnog staništa (livade, pašnjaci), obezbeđuje uslove za promociju biološke raznovrsnosti divlje flore i faune, uz očuvanje pejzaža. Povratak stoke u planinski region i marginalne zone otvara mogućnost i za razvoj regiona koji su pod pritiskom industrijalizacije, postal manje privlačni za život ljudi. Evropski okvir post-2020 koji se odnosi na razvoj programa u cilju postizanja ciljeva Konvencije o biološkoj raznovrsnosti, podrazumeva plan razvoja stočarstva u pravcu smanjenja zagađenja iz pre svega intenzivnog uzgoja domaćih životinja, uz očuvanje svih živih komponenti u staništu, što uključuje i populacije domaćih životinja. Zbornik predavanja |
