| Popis: |
Amaç: Çalışmanın amacı pandemi sürecinde sosyal izolasyon ile başlayan yeni iş ve yaşam düzenindeakademisyenlerin deneyimlediği iş stresi, tükenmişlik algısı, fiziksel aktivite düzeyleri ve kas iskelet sistemiağrılarının incelenmesidir.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Türkiye’deki halk sağlığı kısıtlamaları sırasında yaş ortalamaları 35,21±8,97 yılolan sağlıklı 100 akademisyen birey dahil edildi. Çalışmaya dahil edilen akademisyenlerin demografik bilgileri, işstresi (İş Stresi Ölçeği), tükenmişlik algısı (Maslach Tükenmişlik Envanteri), fiziksel aktivite düzeyleri(Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi – Kısa Form) ve ağrı şiddeti (Sayısal Derecelendirmeli Ağrı Skalası)çevrimiçi anket aracılığıyla sorgulandı.Bulgular: Akademisyenlerin % 41’i düşük, % 59’u yüksek düzeyde iş stresine sahipti. Fiziksel aktivite düzeyiaçısından % 41’i düşük düzeyde aktif, % 11’inin inaktif olduğu bulundu. Akademisyenlerin iş stresi ölçeğisonuçları ile çalışma (rho=0,232; p=0,020) ve istirahat (rho=0,274; p=0,006) sırasındaki ağrı, duygusal tükenme(rho=0,502; p=0,000), duyarsızlaşma (rho=0,459; p=0,000) ve genel tükenmişlik (r=0,459; p=0,000) sonuçlarıarasında istatistiksel olarak pozitif yönde anlamlı ilişki bulundu. Akademisyenlerin fiziksel aktivite düzeyi ilekişisel başarıda düşme (rho=-0,271; p=0,006) ve genel tükenmişlik (rho=-0,202; p=0,044) arasında istatistikselolarak negatif yönde anlamlı ilişki vardır.Sonuç: Covid-19 sürecinde akademisyenlerin iş stresindeki deneyimlenen artışın kas iskelet sistemi ağrıları vetükenmişliği arttırdığı görüldü. Sosyal izolasyon sürecinde fiziksel aktivite düzeyinde azalma yaşayanakademisyenlerin kişisel başarıda düşme yaşayarak genel tükenmişlik algısının artacağı saptandı. Bu nedenlepandemi sürecinde fiziksel aktivite düzeyinin yüksek tutulması ve algılanan iş stresinin azaltılmasıyla kas iskeletsistemi ağrıları ve tükenmişlik algısında düşme yaşanacağı öngörülmektedir. Objectives: The study aims to examine the job stress, burnout, physical activity levels, and musculoskeletal pain experienced by academicians in the “new normal” that started with social isolation during the pandemic process. Materials and Methods: 100 Healthy academicians having an average age of 35.21±8.97 years during the public health restrictions in Turkey were included in the study. Demographic informations, job stress (Job Stress Scale), burnout (Maslach Burnout Inventory), physical activity levels (International Physical Activity Questionnaire - Short Form) and pain severity (Numeric Rating Scale) of academicians included in the study were questioned through an online questionnaire. Results: 41% of the academicians had low and 59% high level of job stress. In terms of physical activity level, 41% of the academicians were found to be minimal active and 11% were inactive. A statistically positive significant relationship were found with the results of job stress and pain during working (rho=0.232; p=0.020), at rest (rho=0.274; p=0.006), emotional exhaustion (rho=0.502; p=0.000), depersonalization (r=0.459; p=0.000), and general burnout (rho= 0.459; p=0.000). There is a statistically negative significant relationship with personal accomplishment (rho=-0.271; p=0.006) and burnout (rho=-0.202; p=0.044) Conclusion: It was seen that the increase in job stress experienced by academicians during the Covid-19 process increased musculoskeletal system pain and burnout. It was determined that academicians who experienced a decrease in their physical activity level during the social isolation process would experience a decrease in personal accomplishment and increase their general burnout perception. For this reason, it is predicted that by keeping the level of physical activity high during the pandemic process and reducing the perceived job stress, musculoskeletal pain and burnout perception will decrease. |
