| Popis: |
La poesía de Gustavo Adolfo Bécquer se caracteriza por su profundo carácter ontológico. Esto significa que los temas que abarca están relacionados con las grandes preguntas existenciales. El yo poético se construye en las Rimas a través de estas preguntas con el fin de descubrir la esencia del hombre a partir de la realidad dada que el sujeto humano vive. Uno de los puntos clave de las Rimas es la postura del yo poético hacia la entidad divina y en eso se pueden discernir dos influencias: el catolicismo tradicional y el panteísmo. El amor como categoría ontológica es crucial para el acercamiento a Dios, al misterio de Naturaleza y también para el autoconocimiento, siempre acompañado con la angustia. A pesar de la predominación de los motivos amorosos en las Rimas, posiblemente el motivo de la muerte está aún más presente. Su carácter es trascendental, relacionado con la angustia existencial y es el meollo del carácter ontológico de los poemas. En el trabajo hemos analizado cómo el autor representa los temas del amor, Dios y la muerte en las Rimas apoyándonos en las postulaciones del neoplatonismo, la ontología tradicional (las categorías de la esencia y la existencia) y las ideas de diferentes filósofos y escritores que se dedicaron a la misma temática. Poezija Gustava Adolfa Bécquera ističe se dubokim ontološkim karakterom. To znači da su teme koje obuhvaća povezane s velikim egzistencijalnim pitanjima. Poetsko se "ja" konstruira u Rimama preko ovih pitanja s ciljem otkrivanja esencije čovjeka na temelju stvarnosti koju ljudski subjekt živi. Jedan od ključnih elemenata u Rimama odnos je lirskog subjekta prema božanskom entitetu i tu možemo razlikovati dva različita utjecaja: tradicionalni katolicizam i panteizam. Ljubav kao ontološka kategorija ključna je za približavanje Bogu, misteriju prirode, kao i za samospoznaju, uvijek praćena osjećajem tjeskobe. Unatoč prevladavajućim ljubavnim motivima u Rimama, motiv je smrti još prisutniji. Njezin je karakter transcendentalan, povezan s egzistencijalnom tjeskobom i srž je ontološkog karaktera pjesama. U radu smo analizirali na koji je način autor predstavio teme ljubavi, Boga i smrti služeći se spoznajama neoplatonizma, tradicionalne ontologije (kategorije esencije i egzistencije) te idejama različitih filozofa i književnika koji su se posvetili istoj tematici. |
