| Popis: |
El objetivo de este trabajo es analizar los valores de las tres formas no personales del verbo (infinitivo, gerundio y participio) en las traducciones del español al croata y del croata al español. El análisis se basa en la traducción de tres textos: dos textos literarios y un texto especializado. Los textos que forman parte de este trabajo son: los cuentos El balcón y La cara de Virgilio Piñera y un estudio sobre el consumo de bebidas con cafeína realizado por Martha Rosales-Aguilar et al. (traducidos del español al croata) y dos capítulos de la novela Lutke s dušom de Nada Iveljić (traducidos del croata al español). En el análisis de la traducción de las formas no personales, y las perífrasis verbales que forman, se exponen sus equivalentes más cercanos en la lengua croata y los factores que condicionan su elección, apoyándose en la literatura lingüística y traductológica. Finalmente, se observa un alto grado de equivalencia formal y dinámica en la traducción del infinitivo a la lengua croata en comparación con el gerundio y participio, cuyos equivalentes dinámicos varían dependiendo de la función y el valor que tienen en el texto de partida. Cilj ovog rada analizirati je vrijednosti triju neličnih glagolskih oblika (infinitiva, gerundiva i participa) u prijevodima sa španjolskog na hrvatski i s hrvatskog na španjolski jezik. Analiza se temelji na prijevodu triju tekstova: dva književna teksta i jednog stručnog teksta. Tekstovi koji se nalaze u ovom radu su sljedeći: kratke priče El balcón i La cara autora Virgilija Piñere i studija o konzumaciji napitaka s kofeinom koju su proveli Martha Rosales-Aguilar i dr. (prevedene sa španjolskog na hrvatski jezik) te dva poglavlja romana Lutke s dušom autorice Nade Iveljić (prevedena s hrvatskog na španjolski jezik). U analizi prijevoda neličnih glagolskih oblika, i glagolskih perifraza (perífrasis verbales) koje tvore, izlažu se njihovi najbliži ekvivalenti u hrvatskom jeziku i čimbenici koji uvjetuju njihov odabir, pri tom se oslanjajući na jezikoslovnu i traduktološku literaturu. Naposljetku, uočava se visok stupanj formalne i dinamičke ekvivalencije u prijevodu infinitiva na hrvatski jezik u usporedbi s gerundivom i participom, čiji dinamički ekvivalenti variraju ovisno o funkciji i vrijednosti koju imaju u izvornom tekstu. |
