| Popis: |
U ovome radu ponudili smo dvojaku perspektivu kognitivne lingvistike i semiotike analizi paleolitičke spiljske umjetnosti – najstarijeg prapovijesnog ostataka ljudske znakovne djelatnosti, s ciljem opisa kognitivnih i semiotičkih mehanizama u pozadini njihova znakovnog djelovanja. Problematikom spiljskih crteža bavile su se brojne humanističke discipline, poput povijesti umjetnosti, antropologije i arheologije, s primarnim ciljem utvrđivanja njihova značenja i eventualne utilitarne svrhe. Ovaj rad nastojao je graditi na novoj perspektivi njihovu tumačenju koja proizlazi iz interdisciplinarnog područja arheologije, semiotike i kognitivne znanosti koje ne nastoji utvrditi njihovo značenje, već načine na koji oni potiču gradbu značenja. Relativna recentnost discipline i manjak literature na temu rezultirali su površnim pristupom semiotičkoj komponenti spiljskih crteža koji ne iskorištavaju pun potencijal korištenih teorija, dok je kognitivnolingvistički doprinos temi uglavnom previđen. U teorijskom dijelu rada opisali smo istraživanju relevantne kognitivne mehanizme poput metafore, metonimije i kategorizacije, te načine kognitivnog ustroja pojmovnih struktura u obliku idealiziranih kognitivnih modela i pojmovnog miješanja. U semiotičkom dijelu usporedili smo nekoliko modela znakova s ciljem utvrđivanja najpogodnijeg opisu kompleksnih znakova, ali i sintezi s kognitivističkim uvidima u gradbu značenja. Kao korpus analize koristili smo pet najučestalijih motiva pronađenih u paleolitičkoj umjetničkoj tradiciji: otiske ruku, zoomorfne, antropomorfne i teriantropomorfne prikaze, te geometrijske oblike. Rezultati analize ukazali su na postepen razvoj kognitivne i semiotičke kompleksnosti paleolitičkih znakova s obzirom na način obnašanja predstavljačke funkcije koji prati kronologiju njihova nastanka. Počevši sa znakovnim indicijama u obliku otisaka ljudskih ruku, semiotička kompetencija naših predaka napreduje prema naturalističkim, ikoničkim prikazima antropomorfnih i zoomorfnih figura, te kulminira s kreacijom multi-modalnih teriantropomorfnih prikaza nastalih pojmovnim miješanje. Rezultati analize razotkrili su i značajan utjecaj postojećih struktura znanja o pojavnosti na njezinu znakovnu reprezentaciju. In this paper, we offer a dual perspective of cognitive linguistics and semiotics in the analysis of Paleolithic cave art—the oldest prehistoric evidence of human sign activity—with the aim of describing the cognitive and semiotic mechanisms underlying their signifying practices. Numerous humanities disciplines, such as art history, anthropology, and archaeology, have addressed the issue of cave drawings, primarily seeking to determine their meanings and potential utilitarian purposes. This paper seeks to build on a new perspective of interpretation emerging from the interdisciplinary field of archaeology, semiotics and cognitive science, which does not aim to establish their meanings, but rather focuses on how cave drawings facilitate the construal of meaning. The relative novelty of the discipline and the lack of literature on the subject have resulted in a superficial approach to the semiotic component of cave drawings, failing to fully exploit the potential of the theories they employ, and largely overlooking the potential cognitivelinguistic contribution to the topic. In the theoretical part of the study, we describe relevant cognitive mechanisms such as metaphor, metonymy, and categorization, as well as the ways in which conceptual structures are cognitively organized through idealized cognitive models and conceptual blending. In the semiotic section, we compare several models of signs to determine the one most suitable for description of complex signs, while also synthesizing them with cognitive insights into the construal of meaning. We used five of the most common motifs found in the Paleolithic artistic tradition as the corpus of our analysis: handprints, zoomorphic and anthropomorphic representations, therianthropic figures, and geometric shapes. The analysis indicated a gradual development of cognitive and semiotic complexity in Paleolithic signs which follows the chronology of their creation. Starting with indices in the form of human handprints, the semiotic competence of our ancestors progresses towards naturalistic, iconic representations of anthropomorphic and zoomorphic figures, culminating in the creation of multi-modal therianthropic representations resulting from conceptual blending. The results of the analysis also revealed a significant influence of existing knowledge structures on the sign representation of a given phenomenon. |
